Onlangs heeft premier Rutte excuses aangeboden voor het slavernijverleden van de Nederlandse staat. Hij sprak nadrukkelijk van een komma, geen punt. Want een belangrijk onderwerp dat nog aan de orde moet komen is compensatie, of herstelbetaling. Hoe kunnen we anders de gewenste gedeelde toekomst ingaan?
Een actuele vorm van herstelbetaling zou kunnen en moeten zijn: rechtvaardig internationaal klimaatbeleid. Want onze levensstijl is nog steeds gebaseerd op uitbuiting van anderen. Bovendien veroorzaakt die zulke ernstige schade dat velen het leven onmogelijk wordt maakt. Kortom, de verhoudingen in de wereld zijn nog steeds ontzettend scheef.
De jaarlijkse klimaatconferenties van de Verenigde Naties proberen zulk rechtvaardig klimaatbeleid van de grond te krijgen. Maar het proces is uiterst, uiterst moeizaam. Met name de rijke landen blijven op de rem staan, in plaats van hun welvaart en schone technologie ruimhartig te delen. Ook de laatstgehouden conferentie, COP 27 in Egypte, gaf daar weer blijk van.
Marijke van Duin, voorzitter van de netwerkgroep Schepping en duurzaamheid, nam deel aan de COP 27 en schreef hierover het verslag ‘Dweilen met de kraan open’.