Groot was de vreugde toen de werkgroep Vluchtelingen van de Raad op 5 november eindelijk weer een Inspiratiedag kon organiseren voor zijn achterban. De laatste keer vond plaats op 23 november 2019. Toen werd de brochure ‘Geloven voorbij grenzen’ gepresenteerd, een brochure die nog steeds zeer lezenswaardig is. In de jaren daarna kon door corona voornamelijk in online-bijeenkomsten vergaderd en samengekomen worden .
Meer dan 60 deelnemers kwamen uit het hele land, van Vlissingen tot Heiloo tot Noardburgum, naar Amersfoort om deze dag mee te maken. Ook enkele mensen uit de werkgroep, die elkaar tot dan toe alleen op het scherm hadden ontmoet, kwamen elkaar nu voor het eerst in levende lijve tegen.
De dag bestond uit presentaties van allerlei groepen en organisaties die zich inspannen voor asielzoekers. Werk dat vaak frustrerend is, door de al jarenlang durende politieke tegenwind op het gebied van migratie, en een lange adem vergt. Ook al horen we over Ter Apel niet veel meer, toch gaat het drama daar door. En ook aan de Europese grenzen gaat de ontmenselijking door.
Raja Hassan
Een voorbeeld daarvan gaf dr. Goos Minderman, voorzitter van de CCME (Churches’ Commission for Migrants in Europe) en lid van de werkgroep, in een artikel dat op deze zelfde zaterdag gepubliceerd werd in dagblad Trouw:
‘Op 8 november 2021 wordt Raja Hassan, een Afghaanse vrouw van 44 jaar, in een groepje vluchtelingen door Wit-Russische militairen het bos in gejaagd naar de Poolse grens. Het is koud en nat en ze raken verdwaald. Raja wordt ziek. Ze vinden de Poolse grens, maar worden met geweld en pepperspray terug geblazen de bossen in. Ze wordt nog zieker, en als ze weer Wit-Russen tegen komen, zakt ze in elkaar en raakt buiten bewustzijn. Geen ambulance in de buurt. Er wordt een taxi geregeld waarvoor de vluchtelingen 600 euro moeten betalen. Op weg naar Minsk redt Raja het niet; ze overlijdt in de taxi.’
Gelijkgezinden
Zo’n werkdag met en door gelijkgezinden die de asielzoeker als mens wil blijven zien en niet als een last, nummer of dier, bleek voor vele deelnemers van groot belang. Een dag om op adem te komen van het vaak intensieve werk, en nieuwe energie en ideeën op te doen.
De lunch kwam op deze dag uit de Levant, het Nabije Oosten, bereid door de Palestijns-Nederlandse Zahia Hamad. In de liturgische afsluiting zong de Syrisch-Nederlandse Shadi Haddad 1000 jaar oude Byzantijnse gezangen. We eindigden in een kring, hielden elkaar vast en zongen over een plaats aan de tafel:
Voor ieder van ons een plaats aan de tafel,
voor ieder van ons schoon water en brood,
een veilige plek, een plaats om te schuilen,
een plaats in Gods licht als tafelgenoot.
Coen van Loon, secretaris werkgroep Vluchtelingen
Begin volgende week zal er op de website van de Raad van Kerken een link staan naar een uitgebreid overzicht van de groepen en organisaties die zich op deze dag presenteerden.
