Heer, er gebeuren dingen in onze samenleving waar we geen raad mee weten.
Wij uiten ook vandaag graag onze zorgen en onmacht aan U.
We voelen ons verbonden met kinderen, tieners en volwassenen in het kamp Mavrouvouni op Lesbos en andere Griekse eilanden. En vragen U om wijsheid, Geestkracht, uithoudingsvermogen en moed om door te gaan met pleiten voor betere omstandigheden voor alle vluchtelingen die daar zijn ondergebracht. De situatie van velen van hen is nog steeds zorgwekkend.
Geef openingen en kansen voor ontheemden uit de kampen op een leven in een land en klimaat waar een nieuwe toekomst beleefd kan worden. Waar men echt mens(enkind) kan zijn, zoals door U geschapen en bedoeld. Wil beleidsmakers op allerlei niveaus, die aangesteld zijn om te beslissen over de toekomst van alleengaande kinderen en jongvolwassenen, de daadkracht geven om hen ook werkelijk naar een nieuw land over te (kunnen) brengen. Ook in Nederland zijn grenzen niet gesloten voor mensen in nood. Wil bewerken dat bureaucratie niet maatgevend is.
Vader, U bent vervuld van een liefde waarvoor alle menselijke woorden ontoereikend zijn. U hebt uw eigen Zoon gegeven voor het heil van miljoenen mensen die U in het hart gesloten hebt. Die Belofte geldt evenzeer voor de vluchtelingen van Lesbos.
Goede God, we hebben Pasen gevierd. Het feest van ‘Opstaan’ en van een nieuw Begin. De dood had en heeft nooit het laatste woord. Het wonder van Pasen gaat altijd door en is niet aan data of tijd gebonden.
Met een beroep op Jezus, onze Heiland, bidden wij dat er hoop mag groeien waar geen wegen lijken te gaan. Ook voor de bewoners van Lesbos. Zodat ze kunnen leven in een schoon en heerlijk oord waar gerechtigheid en vrede hoogtij vieren.
Egbert Fokkema, voorganger in de Protestantse kerk in Nederland en werkzaam geweest in de internationale vluchtelingenzorg