Op dinsdag 22 september bood Kerk in Actie samen met VluchtelingenWerk Nederland, Defence for Children, Stichting Vluchteling en andere organisaties op het Plein in Den Haag de petitie aan om vijfhonderd alleenstaande vluchtelingenkinderen uit de Griekse kampen opvang te bieden in Nederland. De petitie is door 106.160 sympathisanten ondertekend. Kerken in Nederland luidden gelijktijdig met het aanbieden van de petitie de noodklok, 500 seconden lang.
Oproep om meer te doen
Terwijl de klokken van de Haagse kerken op het Plein duidelijk te horen waren namen Tweede Kamerleden Jasper van Dijk (SP), Farid Azarkan (DENK), Madeleine van Toorenburg (CDA), Joël Voordewind (ChristenUnie), Attje Kuiken (PvdA), Niels van den Berge (GroenLinks) en Maarten Groothuizen (D66) de petitie in ontvangst. Op het Plein stonden 500 lege klapstoelen, symbool voor de 500 alleenstaande vluchtelingenkinderen die nu in erbarmelijke omstandigheden verkeren in de Griekse kampen en op het Griekse vasteland. Jasper van Dijk (SP): “Ik ga het pleidooi opnieuw doen door een motie in te dienen. Ik steun jullie van harte en hoop dat de andere partijen hierin meegaan.” Niels van den Berge (GroenLinks) heeft zelf vluchtelingen in kampen geholpen. “Ik merk dat ik er emotioneel van word, van de beelden van kinderen in de kampen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik ervoor zal blijven strijden.” Joël Voordewind (ChristenUnie): “We moeten altijd oog houden voor kwetsbare kinderen.” Madeleine van Toorenburg (CDA): “De eerste stap hebben we met het opnemen van 100 kinderen en kwetsbare mensen gezet.”
Nog duizenden kinderen zitten vast
Een jaar geleden zond Griekenland al een noodkreet uit naar de Europese lidstaten: ‘Neem samen een groep van 2.500 kinderen op die zonder familie vastzitten in de Griekse kampen.’ Elf Europese landen hebben aan die oproep gehoor gegeven, maar Nederland deed dat niet. De kinderen behoren tot één van de meest kwetsbare groepen onder de vluchtelingen en worden aan hun lot overgelaten. Het kabinet heeft in de zogenaamde Moria-deal uiteindelijk recent besloten dat 50 alleenstaande kinderen onder de 14 jaar in Nederland worden opgenomen, maar er zijn nog duizenden kinderen die zonder hun familie vastzitten in de overvolle kampen of op het vasteland. De organisaties die de petitie organiseerden roepen dan ook op om meer te doen.
Breed draagvlak
De petitie laat zien dat het draagvlak voor een gastvrije opname in Nederland enorm is en dat de kinderen welkom zijn. Naast 106.160 mensen die de petitie tekenden hebben ook 173 gemeenten en vijf provincies aangegeven bereid te zijn alleenstaande kinderen op te vangen. Duizenden artsen, kerken, geestelijk leiders, (oud) politici, prominenten, wetenschappers, hulp – en mensenrechtenorganisaties en voormalig onderduikkinderen tonen zich solidair met deze kwetsbare vluchtelingen.
ZappLive
Veel kinderen lieten zich via het televisieprogramma ZappLive horen. Kijkers van het programma kwamen de afgelopen weken in actie door een foto van zichzelf te maken met de hashtag #500kinderen. De foto’s werden gedeeld via sociale media en getoond op een meterslang spandoek op het Plein in Den Haag, bij de 500 lege stoelen.
Kerkklokken en wakes, in en buiten de Hofstad
Ook buiten Den Haag werden de kerkklokken op diverse plaatsen geluid. Zoals in De Lier (gemeente Westland), gemeente ‘De Goede Herder’ Valkenburg (Z-H), Huizen (N-H) en Zwolle. In Zevenaar was de actie evenals in Den Haag oecumenisch van opzet en werd een korte wake gehouden. Ook in de Grote Kerk in Den Haag was een korte oecumenische wake met stiltemomenten, verhalen uit de Griekse vluchtelingenkampen, besloten met het gebed van Franciscus van Assisi: ‘Heer, maak mij een werktuig van Uw vrede.’
Atifa’s dagboek over vluchtelingenkamp Moria
Stichting Vluchteling brengt ons in contact met Atifa, een 18-jarig meisje uit Afghanistan. Zij woonde tien maanden in het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos. In samenwerking met Stichting Vluchteling, Defence for Children en VluchtelingenWerk Nederland houdt zij een dagboek bij over haar leven op Lesbos.
Via WhatsApp praat Atifa samen met de organisaties over wat er gebeurt op het eiland en in de vluchtelingenkampen. Atifa heeft nog nauw contact met vrienden die in de vluchtelingenkampen zitten. Zij hebben alles verloren en moeten wachten totdat ze veilig naar andere Europese landen kunnen reizen. Atifa zelf heeft samen met haar familie een beter onderkomen gevonden, maar haar toekomst is nog steeds onzeker.
Wil je meer weten over Atifa’s dagboek? Je kan het lezen op haar website Atifa vertaalt ook haar verhaal over kamp Moria op YouTube
foto credits: Arie Kievit