Blog over de politieke doorbraak inzake het kinderpardon
Sinds de ‘draai’ van het CDA een dag of tien geleden hing het in de lucht. Een oplossing voor de gewortelde kinderen in Nederland, waarvoor de kinderen in de Bethelkapel in Den Haag symbool stonden.
Ik moest deze dagen veel denken aan de vaders en moeders in de uitzetcentra voor gezinnen, voor mijn werk kom ik daar wel eens. Sommige van hen zijn verslagen, verdrietig en passief. Anderen juist vastberaden en vol vuur. Ik stelde mij hen voor in de donkere gangen, kleine kamertjes en de weidse omgeving rondom het terrein. Angstig in bed blijvend of juist urenlang in beweging in het gebouw of op het terrein. Voor een deel van hen zal de spanning er voorlopig nog wel zijn; horen hun kinderen bij die 700? En dan weer bij die 90 procent? Zullen ze misschien niet meer ‘s nachts de wacht hoeven te houden door de uitzetstop? En zullen de puberjongens niet meer om vijf uur in de ochtend hun rondje over het terrein lopen, in de hoop dat ze mensen kunnen waarschuwen die worden opgehaald. Zouden bij iedereen de donkere kringen onder hun ogen wat lichter zijn?
Lees verder via deze link: www.remonstranten.nl/blog/actueel/ik-ben-trots-op-de-kerk-en-ook-verdrietig.
De auteur van dit blog, Eva Heezemans, is namens de Remonstrantse Broederschap lid van de Projectgroep Vluchtelingen van de Raad van Kerken NL.