De vijfjaarlijkse assemblee van de Europese Kerkenconferentie is begonnen. Donderdag 31 mei was de eerste dag waarop honderden afgevaardigden en adviseurs bijeen waren in Novi Sad, op een uur rijden van Belgrado (Servië). In een paar dagen tijd wordt er een heel programma afgewerkt rond het thema ‘You shall be my witnesses’.
De tien Nederlandse afgevaardigden troffen elkaar na afloop van de eerste dag om indrukken uit te wisselen. Over de hele linie was er enthousiasme. De meeste mensen lieten zich onderdompelen in de sfeer van een grote internationale ontmoeting. Er was een openluchtviering op één van de pleinen in Novi Sad. Een jongerenkoor zong makkelijk toegankelijke melodieën. Er was veel Servische tekst, waar je als buitenstaander niet zo veel van kon maken. En er was de symboliek van een brug die op het podium werd gebouwd. Na afloop was er in een restaurant een maaltijd klaargemaakt met talloze hapjes en drankjes om alle verdampte lichaamsvochten te vervangen.
Eerder op de dag was de openingszitting geweest. Je kon er de hand van Heikki Huttunen, de nieuwe algemene secretaris, in herkennen. Er was volop aandacht voor de jongeren. Er waren niet alleen 47 stewards. Op de één of andere manier had hij dat aantal weten uit te bouwen naar 70, onder wie een extra Nederlandse jongvolwassene naast Renate Japenga uit Hilversum: Gijsbert Steenbeek uit Amersfoort, die eerder een stage liep bij de CEC.
Je kon Heikki’s hand ook herkennen in de orthodoxe aanwezigheid. De orthodoxen hadden duidelijke inbreng in de viering, en maakten ook 40 procent uit van de nomination committee, de benoemingscommissie die de voordrachten doet voor de posities in de Europese Kerkenconferentie de komende vijf jaren. Dergelijke benoemingen worden in de burelen van de CEC in Brussel voorbereid. De commissie was gekozen, voordat nogal wat afgevaardigden in de gaten hadden wat er gebeurde. En dat is best lastig, omdat inhoudelijke stukken voor het eerst inzichtelijk worden op het moment dat er lichtbeelden in de vergaderzaal worden vertoond. De lidkerken in Nederland hebben zelf trouwens amper gebruik gemaakt van de mogelijkheid weken voor de vergadering namen aan te dragen.
De eerste dag was de dag waarop de verschillende kerkfamilies bij elkaar waren. De lutheranen, oud-katholieken, gereformeerden, anglicanen, orthodoxen waren even onder elkaar. Bij de verenigde kerken waren het vooral de Badense Kerk (al 200 jaar verenigd), de Belgische protestanten (aanwezig in de persoon van Jelle Brouwer uit Mechelen), Lichtenstein, Frankrijk, Zweden en de PKN uit Nederland die de toon zetten. Er vond een uitwisseling plaats van hoe de vereniging tot stand was gekomen; bij de één was het de confessie, bij de ander de noodzaak om teruglopende inkomsten te keren. En er werden ervaringen uitgewisseld over de groeiende nieuwe identiteit van de verschillende kerken.
Een mooie ervaring voor de Nederlanders was ongetwijfeld de sterke aanwezigheid van de Nederlands sprekende geestelijken op het podium. Joris Vercammen was naast zijn Belgische Vlaams sprekende collega Athenagoras gevraagd om een deel van de vergadering te modereren. De organisatie had daartoe proefgedraaid en de situatie voorbesproken in het oud-katholiek seminarium in Amersfoort.
Hieronder nog enkele foto’s om idee bij de assemblee te krijgen:
Foto’s:
1. Mgr. Joris Vercammen rechts en mgr. Athenagoras, beide moderator
2. Impressie van de vergaderzaal
3. Ds. Jurjen Zeilstra links en Foka van de Beek, afgevaardigden van de PKN
4. Priestet Bernd Wallet, afgevaardigde van de Oud-Katholieke Kerk
5. Renate Japenga draagt een deel van de brug het podium op
6. De brug op het podium
7. Gijsbert Steenbeek
8. Kees Nieuwerth wijst naar boven
9. Ds. Iris Speckmann van de doopsgezinden merkt al op de luchthaven dat de temperatuur in Servië kan concurrreren met die van Nederland