Noem hem een zingende postbode: PMDelefre uit Haarlem. De kerken uit de Noordhollandse hoofdstad hadden hem donderdag 23 februari gevraagd om letterlijk de toon te zetten voor een bijeenkomst over de tweedeling in Nederland. In de presentatie was dat woord ‘tweedeling’ meer persoonlijk getoonzet: Waar doet het zeer? Waar lijd jij pijn aan? klonk er als openingsvraag.
De postbode mocht als eerste een antwoord geven. Net als anderen had hij in de krant gelezen dat zijn baan in toenemende mate ingezet wordt om de sociale cohesie in de wijk te bevorderen. PMDelefre gaf een concreet voorbeeld: ‘Ik was vanochtend bij een mevrouw, die duwde mij een briefje onder de neus. Of ik het wilde voorlezen? Er stond zoiets op als: ‘Wacht op de thuiszorg. Laat geen ander mens binnen. Ben om 14.00 uur terug’. Ineens was de toevallige brievenbesteller verandert in een sociaal werker. ‘De mevrouw was verward en ik heb haar gerust gesteld’.
‘Mijn wens voor Schalkwijk? Ik zou willen dat mensen meer elkaar groeten op straat’, zei de postbode, die tegelijk een meeslepend musicus bleek te zijn. Hij nam het publiek in de loop van de avond mee van een zorgelijk ‘Dat gaat hem niet worden vandaag’ aan het begin van de avond naar ‘Goud’ aan het einde ter afsluiting. Een edelmetaal waar je mee thuis kan komen.
De 45 kerken van Haarlem hadden expres voor een wijkcentrum gekozen om de bijeenkomst te beleggen, om op die manier nog laagdrempeliger te zijn dan anders. De Raad van Kerken uit de stad van Frans Hals werkten samen met de Gidskerken. Een viertal mensen uit de wijk vertelden iets over pijn die ze ervaarden in hun omgeving, en daarna was Klaas van der Kamp van de landelijke Raad van Kerken uitgenodigd om er een beschouwelijk kader bij aan te brengen.
Naomi Jansen van the Irrational Library vertelde over de zorg voor zwervers en de mensen die het leven in de speedboot van het westen niet konden bijhouden. Zohor, de stichting voor Marokkaanse en Arabische vrouwen, informeerde over de inspanningen om vrouwen met een migrantenachtergrond gelijkwaardige kansen te bieden in het maatschappelijk leven. En Marcella, een ervaringsdeskundige, vertelde over de inspanningen om een kind met autisme niet op achterstand te laten zetten.
Vanuit de landelijke Raad van Kerken werden de verhalen in een kader geplaatst van de groeiende tweedeling in de samenleving. De algemeen secretaris noemde de benadering van de overheid met het begrip participatiesamenleving discutabel. Hij maakte onderscheid tussen het idee van participatie en het bijbelse begrip gerechtigheid. Gerechtigheid is een morele categorie, participatie is meer tot een politieke term gemaakt.
In diverse groepen werd doorgesproken over de pijn die men in de eigen omgeving ervaart. Als een steeds terugkerend refrein noemden de bezoekers het verlangen naar menselijke omgangsvormen. Soms kost dat moeite, soms lukt het ook wonderwel om die persoonlijke aandacht aan de dag te leggen. ‘Toen we een oproep deden voor migranten om voetbalschoenen, zodat ze een partijtje konden voetballen op het veld van Haarlem, hadden we in een mum van tijd 48 stel voetbalschoenen’.
Foto’s:
Impressie van de avond, met de zingende postbode, het gesprek in groepjes, en de rapportage vanuit de groepjes.