De leiding van de Anglicaanse Kerk heeft een verklaring naar buiten gebracht in het kader van de Reformatieherdenkingen. Het gaat om een verklaring voor de eigen achterban. Het is een pastorale, ingetogen tekst, die de eigen achterban oproept tot persoonlijk geloof. Hoewel de namen van andere kerken niet worden genoemd (het betreft immers een verklaring voor de eigen kerkleden) laat de tekst over het verlangen naar eenheid geen twijfel bestaan. Aartsbisschop Justin Welby van Canterbury en aartsbisschop John Sentamu van York hebben de tekst in de week van gebed om eenheid onder de christenen naar buiten gebracht. De Anglicaanse Kerk is in Nederland lid van de Raad van Kerken.
De tekst luidt in een vrije vertaling:
‘Dit jaar zullen kerken over de hele wereld de 500ste verjaardag vieren van de Reformatie in Europa. Op 31 oktober 1517 heeft Maarten Luther zijn 95 stellingen tegen de aflaten gepresenteerd in Wittenberg. De Kerk van Engeland zal deelnemen aan de herdenkingen met protestantse partners op het Europese vasteland.
De Reformatie was een proces van vernieuwing en gaf tegelijk verdeeldheid onder de christenen in Europa. Vele christenen willen in dit jubileumjaar hun dank naar buiten brengen voor de geweldige zegeningen die zij hebben ontvangen in de Reformatie. Ze denken daarbij onder meer aan de duidelijke verkondiging van het evangelie van de genade, de beschikbaarheid van de Bijbel in hun eigen taal en de erkenning van de roeping van leken, die de kerk mogen dienen.
Velen zullen zich ook de blijvende schade herinneren die vijf eeuwen geleden aan de eenheid van de kerk is ontstaan. En dat gaat in tegen de duidelijke opdracht van Jezus Christus om de eenheid te zoeken gebaseerd op de liefde. Christenen stonden vele turbulente jaren tegenover elkaar. Er was veel leed, vervolging en mensen zijn zelfs gedood in naam de Heer. Er was wantrouwen en concurrentie, tegelijk was er de verbazingwekkende wereldwijde verspreiding van het christendom in de eeuwen die volgden. Dit alles geeft veel stof tot nadenken.
De herinnering van de Reformatie leidt ons terug naar de intenties van de hervormers. Ze verlangden naar een eenvoudig vertrouwen in Jezus Christus als het centrum in het leven van ieder mens. Het nodigt ons uit om dit jaar ons geloof in Christus en in Hem alleen te vernieuwen. In dit vertrouwen kunnen we kritisch naar onszelf kijken en naar onze kerken.
De herinnering aan de Reformatie moet leiden tot bekering en tot het opheffen van verdeeldheid. Ons berouw staat niet op zichzelf, maar dient te worden gekoppeld aan maatregelen gericht op het bereiken van andere kerken en het versterken van relaties met hen. Dit jubileumjaar biedt vele mogelijkheden om de banden te verstrekken, te beginnen met de week van gebed voor de eenheid van de christenen.
We roepen alle christenen op tot vernieuwing van het geloof, tot vereniging in de waarheid van het evangelie van Christus door deel te nemen aan de Reformatie-herdenking. Dat we ons bekeren van de verdeeldheid, en dat wij bij elkaar mogen blijven in Christus, en zo tot zegen mogen zijn voor de wereld in gehoorzaamheid aan Jezus Christus’.
Foto’s:
1. De aartsbisschop van York en de aartsbisschop van Canterbury bij elkaar.
2. Een klassiek schilderij van Lucas Cranach de Jongere, een altaarstuk van de hervormers uit 1565, waarop de discipelen worden vertolkt door protestantse kerkleiders en edelen. Om er enkele van achter de tafel te noemen, de derde van links is Johannes Bugenhagen (1485-1158), dan volgt Caspar Cruciger (1504-1548), dan Johannes Förster (1496-1556), dan Jezus zelf, dan Justus Jonas (1493-1555), dan Maarten Luther (1483-1546), dan Georg Major (1502-1574), dan Philippus Melanchton (1497-1560). De persoon van Judas, het laat zich raden, is geen reformator.