De deur staat open. Bij de deur staat een bord. Wie binnengaat door de deur van barmhartigheid en wie biecht, krijgt vergiffenis. Zo staat het aangegeven.
Eenmaal binnen vertelt de biechtvader bij de kapel in Heiloo, waar enkele jaren geleden de dooperkenning van elf kerken is ondertekend, dat hij vier dagen per week aanwezig is. ‘Ik krijg toch wel zeven, acht mensen per dag om te biechten. Op zaterdag waren er zelfs achttien’, aldus de biechtvader.
‘Ik ga ook altijd mee naar Lourdes, puur om de biecht af te nemen’, zegt hij. ‘Er zijn allerlei buitenlandse bisschoppen die mij de biecht laten afnemen. De Nederlandse zie ik er ook rondlopen, ze volgen dezelfde strategie, ze gaan naar iemand toe uit een ander land om te biechten. Het kan heel prettig zijn juist bij een onbekende je hart te luchten’.
De rooms-katholieke kerkleiding in Nederland promoot de biecht. Aartbisschop Wim Eijk verklaarde net voor kerst in een interview met de Volkskrant, dat de kinderbiecht naar zijn idee terug zal keren in het aartsbisdom Utrecht. ‘Het heilig jaar van de barmhartigheid, dat op 8 december door paus Franciscus is ingeluid, zou ‘een uitgelezen gelegenheid’ bieden voor een terugkeer ‘naar de boetepraktijk in de oude kerk: de kwijtschelding van alle straffen die iemand zijn opgelegd vanwege zijn zonden’, aldus de Volkskrant.
‘Als mensen binnenkomen, biechten en de eucharistie vieren, krijgen ze volledig vergiffenis van hun zonden, heeft de paus gezegd. Dat doet ze wat’, aldus de biechtvader in Heiloo, onderdeel van het bisdom Haarlem-Amsterdam.
Niet alleen de Rooms-Katholieke Kerk, maar ook orthodoxe kerken kennen de gelegenheid voor een persoonlijke biecht. In protestantse kerken is er vaak sprake van een gezamenlijke biecht als onderdeel van de liturgie (schuldbelijdenis en genadeverkondiging).
Foto’s:
1. Deur van barmhartigheid
2. Een biechtvader beschikbaar