Tijdens de bijeenkomst ‘verbonden in verdriet’ hebben we stil gestaan bij het overlijden van bijna 300 mensen van vlucht MH17. De viering werd afgesloten met enkele coupletten van een zegenlied. Gert Landman schreef de Nederlandse tekst. We drukken hieronder de tekst af bij wijze van eerbetoon aan de mensen die ons zijn ontvallen en bij wijze van zegen voor ons met elkaar. Op de foto het vliegtuig en de bloemen die op het plein voor de St. Joriskerk in Amersfoort zijn neergelegd en waar bezoekers van de kerkdienst na afloop een bloem konden leggen.
Ga met God en Hij zal met je zijn,
jou nabij op al je wegen
met zijn raad en troost en zegen.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn,
bij gevaar, in bange tijden,
over jou zijn vleugels spreiden.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn,
in zijn liefde je bewaren,
in de dood je leven sparen.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Ga met God en Hij zal met je zijn,
tot wij weer elkaar ontmoeten,
in zijn naam elkaar begroeten.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Hieronder een parafrase van de tekst die Klaas van der Kamp woensdag heeft uitgesproken naar aanleiding van Romeinen 8: 38-39.
Lieve mensen verbonden in verdriet,
In New York is een herinneringsplek ingericht voor de slachtoffers van de ramp op 11 september. Ik stond er laatst en verwonderde me over de Amerikanen. Er was een mevrouw met de bekende Stars and Stripes in het haar. Even verderop gaf een man uitleg aan zijn kinderen: ‘We Americans, we never give up’… Het trof me.
Was het niet wat over de top? Iemand legde het me later uit: ‘Je stapt onschuldig in een vliegtuig, en dan … ineens houdt alles op. Je kunt het niet rijmen en daarom overschreeuw je je kwetsbaarheid en boosheid’.
Die neiging heb ik nu. Hoe bestaat het? Mensen, zoals u en ik, mensen op weg naar een lezing, op weg naar een vakantiebestemming, ze zijn zo maar ineens weggerukt. Baby’s nog. Een kind in een rood jurkje. Een familielid. Een vriend. Hoe bestaat het?
Bij deze situatie lezen we uit de Bijbel. Tekst van Paulus. Het is alsof hij zich overschreeuwt. ‘Ik ben er van overtuigd dat noch dood noch leven ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons geeft in Christus Jezus’. Er zijn mensen die proberen de begrippen dood, leven, hoogte, diepte concreet in te vullen. Maar ze lopen vast. Het is onmogelijk. Paulus schrijft geen analyse met waarheden. In waarheden kan je niet wonen. Hij is met iets anders bezig.
Hij bemoedigt de mensen in Rome. In plaats van ‘ik ben overtuigd’ kan je ook lezen ‘Ik vertrouw er op’, zo staat het bijvoorbeeld in een Hebreeuwse vertaling. In plaats van het verstand komt het gevoel. In plaats van een afstandelijke waarheid gaat het over een relatie. Paulus beschrijft zijn band met God. Hij leeft, hij teert op Gods sympathie. Hij overschreeuwt zich niet, maar geeft de sleutel van zijn leven. Het is ook de sleutel van mijn leven.
Het was in mijn kinderjaren. Ik mocht met mijn ouders naar het vuurwerk. Het zal bevrijdingsdag geweest zijn. Ik was jong. Ik snapte het niet. Ik herinner me alleen de angst voor vuur en geweld. Ik kroop weg in de holte van mijn moeder tussen nek en schouder. Moeders regelmatige ademhaling gaf me rust. Ik schuilde bij haar.
Zo schuilen u en ik vandaag hier in de kerk en thuis bij elkaar, op deze dag van nationale rouw. .. Nu boosheid en droefenis ons raken. We zijn verbonden in het verdriet… Ik verlang er naar op dit moment ook God te voelen, de relatie die ik met Hem heb. Zijn ademhaling.
‘Ik vertrouw dat noch dood noch leven ons zal kunnen scheiden van de liefde van God …’. We lezen nauwkeurig: het is niet mijn liefde die de doorslag geeft. De liefde komt van Zijn kant. Iemand die liefheeft, zoekt de geliefde steeds weer op. Zo zoekt God ons. Wellicht herkennen we Hem. Om te helpen maakt Paulus het nog concreter: ‘De liefde van God wordt ons gegeven in Jezus Christus’. Dichterbij kan Hij niet komen. Als mens, die de dood in ogen zag. Die één is met slachtoffers van wie het leven een kruis is geworden.
‘Voorzeker, alleen de dood zal scheiding maken tussen mij en u’, zegt Ruth tegen Nöomi, ergens in het Oude Testament. Liefde en dood bieden tegen elkaar op. Paulus tilt het verder. Uiteindelijk is de liefde sterker. De liefde leeft.