In maart krijgen de lezers van Oecumenisch Bulletin het boek ‘Raven’ door de bus. Klaas van der Kamp gebruikte het studieverlof om een boek te schrijven met zeven bezinnende thema’s die het oecumenische gesprek kunnen verdiepen. In aanloop naar een publieke bespreking op 11 april in De Nieuwe Poort heeft hij verschillende mensen gevraagd om een reactie te geven op een concrete hoofdstuk. Dr. Hielke Wolters, tweede man bij de Wereldraad van Kerken, was bereid om te reageren op hoofdstuk 5, het hoofdstuk over de pilgrimage. Hieronder zijn reactie. Aan het einde van het stuk een link naar de tekst van hoofdstuk 5.
Beste Klaas,
Ik heb je hoofdstuk 5 met veel plezier gelezen. Het is een interessante discussie over de pelgrimage. In onze reflectie over een pelgrimage komen we op 5 methodologisch basis elementen:
– Strengthening the fellowship: being prepared to walk together
– Engaging in Advocacy: a common voice on climate change, economy of life and just peace
– Encouraging spirituality, reflection and formation of those participating in the pilgrimage
– Building trust and understanding, for instance, with other religions and secular institutions
– Communicating innovatively and successfully.
Deze elementen moeten contextueel worden ingevuld. Dat betekent dat het werk van de Wereldraad in de komende jaren op deze elementen gericht zal zijn. In onze eerste versie van een strategisch plan voor de komende jaren hebben we daarom 5 strategische doelstellingen geformuleerd:
Strengthening the fellowship
The WCC strengthens and builds its life as a fellowship of churches by listening, learning, celebrating and witnessing together, through the systematic involvement and accountability of member churches and ecumenical partners in the planning and implementation of joint work on unity and mission, public witness and diakonia, and ecumenical formation.
Engaging in Advocacy
The WCC reflects and engages in the concerns of its constituency and strengthens its advocacy voice on behalf of and with the member-churches and ecumenical partners in the international and national efforts to promote justice and build peace.
Encouraging spirituality, reflection and formation
The WCC encourages and facilitates the growth of a Christian spirituality of pilgrimage of justice and peace among member churches and ecumenical partners through prayer, biblical and theological reflection and ecumenical formation.
Representing churches in building trust and understanding
The WCC represents its member-churches in building relations of trust and understanding within the ecumenical movement, with representatives of other religions and with international institutions as an important aspect of promoting justice and peace.
Communicating innovatively and successfully
The WCC enhances its visibility and public role, including sharing stories and voices from and on behalf of its member churches, in the fellowship and to the wider world, as witness to unity and work being done together.
Deze elementen zouden wellicht ook een interessante rol kunnen spelen in het ontwikkelen van een pelgrimage op nationaal en lokaal niveau. De eerste doelstelling gaat met name over de vraag met wie je de pelgrimage wilt doen. Vanuit het oogpunt van een Westerse cultuur wordt een pelgrimage heel snel individueel ingevuld. Vanuit andere culturen is een pelgrimage een groepsgebeuren, een gemeenschap vormende onderneming. Vanuit dat perspectief kan de pelgrimage een nieuwe impuls geven aan de eenheid tussen kerken en tussen christenen, niet een statische eenheid maar een eenheid door samen op te lopen (zie assembly message). De tweede doelstelling richt zich met name op het bevorderen van gerechtigheid en vrede, opnieuw contextueel ingevuld. Ik hoop dat nationale en plaatselijke oecumenische verbanden en kerken het landschap waar ze doorlopen willen analyseren en begrijpen: wat is in onze context nodig om gerechtigheid en vrede te bevorderen en hoe zouden wij daartoe kunnen bijdragen?
In jouw tekst las ik een interessante verwijzing naar Sinek’s cirkels ‘wat’, ‘hoe’, en ‘waarom’. Wij gebruiken deze vragen bij het opzetten van onze programma’s, maar voegen er een aan toe: met wie? Deze laatste vraag is voor ons juist vanuit het oogpunt van de pelgrimage heel belangrijk. Met wie ben je bereid te wandelen? Met andere woorden, met wie gaan wij de komende jaren ons werk opzetten en uitvoeren. Deze vraag gaat terug naar onze eerste doelstelling en raakt ook het hart van wat een (wereld-) raad van kerken dient te zijn. Niet een instituut of een organisatie, maar een ‘fellowship of churches’. De belangrijkste vraag waar wij nu mee bezig zijn, als uitwerking van de kern van het assembly programme guidelines report, is hoe kunnen we de ‘fellowship of churches’ als fellowship operationeel maken. De pelgrimage is daarbij voor ons van strategische waarde.
De pelgrimage betekent voor ons ook een fundamentele verandering in de manier waarop wij maatschappelijke vraagstukken aan de orde willen stellen. De oude stijl van profetisch getuigen, karikaturaal gezegd ‘Wij weten hoe het zit en wij hebben een alternatief’, maakt plaats voor ‘wij zijn bereid om een tijdje met u mee te lopen, en hopen dat we een zinvolle bijdrage kunnen leveren in de oplossing van onze gezamelijke problemen’ (of het nu om Syrie gaat of om de discussies over climaat verandering of de internationale financiele architectuur). Ecumenical accompaniment gaat vooraf aan prophetic witness, en prophetic witness is geworteld in ecumenical accompaniment. Dat is waar het in onze tweede doelstelling om gaat.
Ik weet niet of je dit soort ideeën zou willen opnemen in je hoofdstuk 5? We hebben helaas nog geen documenten beschikbaar waaruit je zou kunnen citeren.
Ik zie met veel belangstelling je boek tegemoet. Inspirerend om te lezen!
Met een hartelijke groet,
Hielke
Rev.Dr Hielke Wolters
Associate General Secretary
Foto: Hielke Wolters
Voor hoofdstuk 5 van het boek ‘Raven’ klik hier.