Iedere dag schrijft er een andere deelnemer aan de tiende assemblee van de Wereldraad over de bijeenkomst. Vandaag een tekst van Henk Stenvers, secretaris van de Algemene Doopsgezinde Sociëteit. Bij wijze van uitzondering hier midden op de pagina; het vervolg van deze reeks komt weer op de rechterkant van deze pagina. Volg de hele serie en u krijgt niet alleen een idee van wat er allemaal in Busan gebeurt, maar ook hoe de verschillende afgevaardigden hun analyse maken. Nu Henk Stenvers:
Als de plenaire bijeenkomst op donderdagmorgen normgevend was voor de rest van de bijeenkomsten dan wordt het wel heel goed. Niet zozeer omdat de premier van Zuid-Korea een paar minuten sprak en direct daarna weer vertrok. Ik voel me als lid van de doopsgezinden die een sterke scheiding van kerk en staat voorstaan, toch altijd wat ongemakkelijk bij dit soort van ceremoniële groeten van leiders van de staat. Nee, het ging om de sprekers daarna. Drie sprekers reflecteerden op het themavan de assemblee, God of life, lead us to Justice and Peace.
Het begon al goed met Michel Sididé, de executive director van UNAIDS. Hij had het over de rol van de kerken bij de bestrijding van deze ziekte. Hij gaf aan hoe belangrijk de rol van de kerken kan zijn. Zeker waar sprake is van discriminatie van homoseksuelen of van Aidspatiënten is de rol van de kerk van levensbelang. Helaas zijn er nog steeds kerken deze patiënten niet bijstaan maar soms zijn ze het allerlaatste toevluchtsoord. Ondanks vele successen van de laatste jaren is er nog veel te overwinnen. Er zijn nog steeds miljoenen mensen die geen medicatie kunnen krijgen, er wordt nog steeds gediscrimineerd (ook door kerken), voorlichting moet nog uitgebreider.
Als tweede sprak mevrouw dr. Wedad Abbas Tawfik. Zij komt uit Egypte en sprak over de onlusten in Egypte en het lijden van de kerken daar. Het was een indrukwekkend verhaal waarin duidelijk werd hoe de koptische kerk en ook andere christenen geleden hebben de laatste jaren. Aanvallen, vernielingen, brandstichtingen en plunderingen waren aan de orde van de dag. Ze vertelde daarbij dat in veel gevallen moslims uit de buurten te hulp kwamen. Bijvoorbeeld patrouilleerden lokale moslims op kerstavond om de christenen de kans te geven om ongestoord kerst te vieren.
De derde en laatste was de Anglicaanse bisschop Duleep Kamil de Chikera uit Sri Lanka. Hij bracht de theologie van de slachtoffers en uitgestotenen ter sprake. Hij zei o.a.: “De kerken hebben de spiritualiteit van de uitgestotenen broodnodig” . Ook stelde hij dat de kerken zich lokaal en internationaal moeten inzetten voor werkelijke veranderingen voor de kansarmen in de wereld. Te vaak worden beslissingen genomen of juist tegengehouden vanuit het belang van een sterke groep of land, te vaak gaat dat ten koste van de kansarmen.
Een van die groepen van mensen die weinig kansen hebben zijn de indigenous volken, de oorspronkelijke bewoners van veel gekoloniseerde landen. Volken met vaak indrukwekkende levensfilosofie, die dicht bij de aarde leven en deze met grote eerbied behandelen. De stem van deze volken is eeuwenlang niet gehoord. En nog worden zij meestal genegeerd als het gaat om exploiteren van de grond voor delfstoffen of andere economische belangen. De economische wetten van telkens meer winst botst met de zorg voor de aarde. Deze assemblee is voorafgegaan door meerdere pre-assemblees. Een van deze was van de indigenous volken. Deze pre-assemblee stelt aan de Wereldraad voor om een verklaring aan te nemen over de rechten van deze volken. Er is de nodige tegenwerking maar moedig wordt volgehouden om deze verklaring op de tafel te krijgen. Misschien krijgen ze eindelijk een stem. Ook deze volken hebben recht op Justice and peace!
Henk Stenvers.
Voor eerdere bijdragen, klik bij de betreffende personen:
Femke Visser, klik hier
Simone Poortman, klik hier
Greteke de Vries klik hier
Karin van den Broeke klik hier