Femke Visser is als eerste van de Nederlanders afgereisd naar Korea, samen met Maaike de Jong. Hieronder haar impressie als eerste in een rij.
Annyeonghaseyo! Zo begroet men elkaar hier in Korea, en bij voorkeur gepaard met een lichte buiging. Mocht je bij een eerste kennismaking of weerzien met een Koreaan toch de vertrouwde handdruk willen gebruiken, breng dan ook je linkerhand in beweging om de rechterhand van de ander te omsluiten. Dat is een teken van respect. Zo een paar waardevolle lessen in Koreaanse omgangsvormen die ik in de eerste dagen vooraf aan de tiende assemblee van de Wereldraad van Kerken heb geleerd.
Afgelopen donderdag ben ik als eerste van de Nederlandse delegatie vertrokken naar Zuid-Korea. Samen met ruim 160 andere jonge theologen (beneden de 40 jaar) afkomstig uit verschillende lidkerken doe ik mee aan het nieuwe studieprogramma van de Wereldraad, het Global Ecumenical Theological Institute (GETI). Het doel van dit programma is om een nieuwe generatie theologen vertrouwd en enthousiast te maken voor de oecumenische beweging. Onderdeel van het studieprogramma is ook deelname aan de assemblee in Busan die woensdag zal beginnen. Naast mij is er nog een Nederlandse GETI-studente, Maaike de Jong. Zij studeert aan het Doopsgezind Seminarium.
Zelf ben ik (28 jaar) deze zomer afgestudeerd aan de predikantsopleiding van de Protestantse Theologische Universiteit en de Universiteit van Utrecht. Deelname aan het GETI is voor mij de kers op de taart na in afgelopen jaren steeds meer betrokken te zijn geraakt bij de internationale oecumene via studieprogramma’s van ondermeer de Council for World Mission en de World Communion of Reformed Churches. Het is dan ook ontzettend leuk om een heel aantal Facebook-vrienden (oud bekenden) weer in de offline wereld te ontmoeten, en nu samen in Seoul colleges en werkgroepen te volgen over thema’s als: de spiritualiteit van de oecumene, het christelijk getuigenis in een multireligieuze context, theologie van de ecologie, kerken en de oecumenische beweging in Korea, etc.
Vandaag zijn we in kleine groepen naar verschillende kerkdiensten geweest hier in Seoul. Hoewel anderen één van de vele megakerken, waar het christendom in Korea bekend om staat, hebben bezocht, zijn wij naar een kleine (Presbyteriaanse) kerkgemeenschap (ongeveer 60 leden) geweest. Een unieke ervaring, omdat deze gemeente tegen de stroom in een alternatief wil bieden voor mensen die zich niet thuis voelen in de (vaak conservatievere) megakerken.
En uniek, omdat in deze gemeente vrouwen en mannen, ouderen en jongeren, predikanten en gemeenteleden een gelijkwaardige positie hebben. De Koreaanse cultuur, die door het Confucianisme is beïnvloed en waardoor ook het christendom wordt gekenmerkt, is namelijk sterk hiërarchisch en patriarchaal. We ontmoetten vanochtend de mannelijke en vrouwelijke voorganger, zagen mannen en vrouwen de lunch voor na de kerkdienst klaarmaken en vloeren vegen, hoorden de kinderen die gezamenlijk voorin de kerk zaten met evenveel enthousiasme de liederen meezingen als hun ouders en grootouders.
Inspirerend om even deel te zijn van deze groep Koreaanse christenen waarin succes niet zichtbaar werd in aantallen, maar voor mij voelbaar was in de onderlinge betrokkenheid, zichtbare liefde voor elkaar en in de gastvrijheid aan ons. Ubi caritas et amor, Deus ibi est. Een mooie voorbereiding op Busan!
Femke Visser