Twee minderjarige broers vragen asiel aan in Nederland. Ze komen uit Afghanistan. Hun oudere broer en een paar neven hebben al asiel gekregen. Ze zijn een paar jaar eerder naar Nederland gevlucht en hebben inmiddels gezinnen gesticht.
De broertjes ontvangen in eerste instantie een AMV-vergunning. Na tweeënhalf jaar is de oudste van de twee18 jaar geworden. Zijn vergunning wordt niet verlengd en het categorale beleid voor Afghanistan is inmiddels ook afgeschaft. De jongste ontvangt ook geen AMV-vergunning meer. De boodschap is duidelijk: tijd om over terugkeer na te denken.
Al vanaf eind 2006 nemen de broers deel aan perspectief. Aanvankelijk zet de advocaat in op een voortgezet verblijf voor beide broers met daarbij ook een verwijzing naar artikel 8 EVRM (Europees Verdrag van de Rechten van de Mens). De volwassen broer woont immers al in Nederland. In 2007 wordt de aanvraag afgewezen. Beide jongens willen niet terug. Afghanistan is helemaal niet veilig. Ze zijn allebei bezig met school, media en vrienden: hun leven is totaal gericht op Nederland en hun familie hier. Twee hasa’s (herhaalde aanvragen) worden afgewezen, maar ze blijven wel in Perspectief, Vanuit de gemeente Groningen en vanuit het Steunpunt Noord-Nederland wordt eigenlijk ook geen druk uitgeoefend om terug te keren. De situatie in Afghanistan is namelijk niet beter geworden, eerder slechter. De DT & V (Dienst Terugkeer en Vertrek) heeft een andere mening: natuurlijk is Afghanistan geen super veilig land, maar je kunt er wel naar terugkeren.
Omdat de broers in Perspectief zitten stelt DT & V zich wel terughoudend op. Ze worden één keer uitgenodigd op gesprek, maar ze maken heel duidelijk dat ze echt niet naar Afghanistan gaan vertrekken. Hun leven is hier, ook zijn ze goed geworteld in de stad. Veel mensen kennen hen, inclusief wethouder en de voormalig burgemeester.
Vanuit Perspectief wordt de jongens wel uitgelegd dat ze iets moeten doen, zonder procedure rond blijven lopen is natuurlijk niet ideaal. In de zomer van 2010 kunnen ze kiezen: of een aanvraag schrijnenheid indienen of toch kijken wat ze nodig hebben voor nog en hasa. De jongens hebben ook een nieuwe advocaat. Hij kiest uiteindelijk voor de hasa. Beide jongens gaan half december naar Ter Apel om de derde hasa in te dienen (‘stapelen’ noemt de IND dat!). Er is ditmaal weinig nodig om de IND te overtuigen: binnen een paar dagen wordt de asielvraag ingewilligd en ontvangen beide broers een vergunning onder 29b.
Foto: Beeldbank PKN