De schermen op het veld zijn aangesloten op het podium in de centrale tent. Een Amerikaan vertelt met schroom dat hij een bijeenkomst als Opwekking van zo’n omvang eigenlijk niet kent vanuit zijn eigen land. Toch zijn er diverse mensen die even aarzelen en uiteindelijk voor de tent pal naast het hoofdpodium kiezen: de tent van de nazorg. Ze worden verleid door vrolijke Afrikaanse klanken.
Zaterdag 26 mei heeft de combinatie van Veelkleurig Getuigen, waar ook de Raad van Kerken deel van is, zich gepresenteerd met een internationaal getinte viering in de tent van de nazorg. Honderden mensen laten zich verleiden om even de beschutting van de tent te zoeken en te genieten van het opzwepende ritme van de steelpan en de trommels. De tekst is summier en wordt in eindeloze varianten herhaald en neemt het publiek mee naar de geloofsbeleving zoals mensen die kennen rond de evenaar. Dit jaar staat Afrika centraal.
De directeur van Cama-zending houdt een verhaal. Hij vertelt van zijn ervaringen in Ivoorkust. Hij heeft er in de jaren negentig gewerkt, onder meer als docent op een bijbelschool. Hij kreeg ruim de tijd om in te burgeren. Uit die tijd verhaalde hij hoe een jonge man – hij noemde hem Timotheüs – hem overal begeleidde. Dat dreigde ook ’s nachts te gebeuren. Dus schoof hij het tweede matje in de slaapcabine een eindje uit zijn buurt. Dit tot groot ongenoegen van de mensen, het dorpshoofd legde uit dat hij één van de basisregels van de gemeenschap had overtreden, namelijk dat je je nooit mocht afzonderen van de gemeenschap. De gemeenschap ter plaatse ging nadrukkelijk uit van de verbondenheid. De jonge begeleider moest er onder meer voor zorgen dat hij door onwetendheid misstappen zou begaan. Hij zou bijvoorbeeld tijdens het wassen kunnen zingen. Dat is gevaarlijk. Het kan boze geesten ruim baan geven. Dan trad zijn begeleider op om de geesten te bezweren en desnoods het onheil zich op hem te laten afwenden; alles om de gast te ontzien.
Hji legde uit dat de analogie naar het evangelie duidelijk herkenbaar is. Zoals de begeleider de kwade geest voor zijn rekening nam, zo is Christus in het geloof voor de christen. Hij noemde het belangrijk om als zendelingen op die manier het geloof in de cultuur in te dragen. En hij suggereerde dat één van de problemen in de westerse samenleving wel eens zou kunnen zijn dat men dat laatste onvoldoende wil realiseren.
Gert Noort, directeur van de Nederlandse Zendingsraad, verzorgde een evangelielezing en vertelde dat er in Afrika al christenen waren toen de Germanen in Nederland nog het Joelfeest onderhielden. Dat besef moge bijdragen in nieuwe ontvankelijkheid om het evangelie te lezen.
Iskander Ale, werkzaam voor Operatie Mobilisatie, vertelde over de situatie in Sudan. Zuid-Sudan is grotendeels christelijk. Noord-Sudan is in meerderheid moslim. Toch wist Ale ook van een christelijke gemeenschap die in het geheel bestond uit voormalige moslims. Ale vroeg om voorbede voor dergelijke gemeenschappen.
De Swahili-groep uit Den Haag was evenwel de publiekstrekker. In het begin ging het er misschien nog ingetogen aan toe, maar naarmate de bijeenkomst vorderde stonden meer mensen op om de drums te versterken en aan het einde vormde zich een heuse rijdans om de dans te laten aanvullen zo er al in de muziek iets zou ontbreken. ‘We vinden dat je voor machthebbers moet dansen, en Jezus is de grootste machthebber’, verduidelijkte de speaker.
Het terrein van Opwekking is in het Pinksterweekend bij uitstek het domein van tienduizenden evangelische en protestantse christenen. In totaal komen er iedere dag zo’n 60.000 mensen bijeen. Een derde daarvan blijft de hele tijd op de grote camping. Ook vele daggasten doen het terrein aan bij Walibi. Ze bezoeken enkele programma-onderdelen, lopen langs de diverse kraampjes en standhouders en soezen met bekenden op het hoofdterrein terwijl de zon hun huid bruin brandt.
Er zijn tientallen organisaties aanwezig. Open Doors is er met zoiets als een oude kever vol met bijbels. Mensen mogen raden hoeveel bijbels er in de auto ‘verstopt’ zijn. De EO maakt opnamen, en Family-7 en de radio is aanwezig. In de boekenhal zijn mensen die trollies vol christelijke romans, non-fiction en bijbels aanschaffen. Compassion heeft een plek ingericht met een schuurwand waarop staat: ‘Armoede stinkt’. En de Christen-Unie is als enige politieke partij aanwezig, waarbij Arie Slob voor de tent vriendelijk uitlegt waar de partij voor staat.
Het is een drukte van belang op Opwekking. De daggasten keren zo tegen het einde van de dag terug naar de immense parkeerplaats; ze steken twee noodbruggen over, over de tweebaansweg en dan volgt nog het grootste probleem van de dag: om na een wandeling van twintig minuten vanaf het hoofdpodium vlot je auto terug te vinden. Sommige mensen hebben er driekwartier voor nodig, zo blijken de diverse vehikels op elkaar te lijken.
Foto:
De Swahili-Groep
Jan Wessels (EA) en Peter Sleebos (VPN) voor het publiek
De MAF verzorgde bakfietsvervoer
De directeur van Cama-zending en zijn vrouw
Het publiek bij de presentatie van Veelkleurig Getuigen, waar de Raad van Kerken deel van uitmaakt