Jan van der Kolk, lid van de groep die het Kairos-document in Nederland uitdraagt, is gevraagd om een reactie te geven op het materiaal van de Week van Gebed. Wat hem betreft zou het materiaal nog wel iets meer invulling kunnen krijgen vanuit de context in het Midden-Oosten. Het materiaal komt uit Jeruzalem, stad van vrede,bijbels gezien, maar waar vrede nu ver te zoeken is. Je mag bij de invulling van de week van gebed, vindt hij, best laten merken hoe men werkelijk smacht naar vrede vanuit deze verscheurde en verdeelde wereld (ook de muur, die onder meer tussen Jeruzalem en Bethlehem doorloopt). De litanie leent zich er goed voor. Palestijnse christenen mogen best expliciet zeggen ‘wij leven onder onrechtvaardige omstandigheden door de bezetting’. Ook vindt hij dat het Kairos-document een explicietere rol kan spelen, gelet op de ‘schreeuw om hoop en vrede’ die er vanuit Palestijnse christenen in doorklinkt. Jan van der Kolk schrijft verder:
Sinds Jezus onder de mensen gewoond heeft in Jeruzalem en het land daaromheen wonen er christenen in het Midden Oosten. Ook na de komst van de Islam zijn er altijd grotere groepen christenen gebleven. Sinds enkele tientallen jaren neemt hun aantal door een veelheid van maatschappelijke en politieke ontwikkelingen af, maar er blijven levende christelijke gemeenschappen, zowel in het huidige Israël als in de landen eromheen. Hun stem is belangrijk en moet, naast die van Joden en Mohammedanen, gehoord worden. Hun zoeken naar vrede, naar samenleven van de verschillende godsdiensten, is ook voor ons belangrijk.
Zoeken naar wegen van vrede en gehoorzaamheid aan Gods woord en beloften staan centraal in de liturgische teksten voor de Gebedsweek voor de Eenheid. Daarbij is het goed ons bewust te zijn van de context waarin de Palestijnse christenen, evenals andere Palestijnen, in Oost Jeruzalem leven. Palestijnse christenen leven in het land waar Jezus op aarde rondliep, predikte en genas. Zij zijn dagelijks op de plaatsen die voor ons als christenen een diepe spirituele betekenis hebben. Dat ervaren zij ook, maar zij ervaren ook de harde werkelijkheid van het bestaan op diezelfde plaatsen.
Hun aanwezigheid daar is in hoge mate bedreigd door de Israëlische bezetting. Dagelijks worden Palestijnen uit hun huizen verdreven, om ruimte te maken voor Israëlische staatsburgers, hun rechten worden niet of nauwelijks erkend, contact met hun families op de Westbank zijn uiterst moeilijk. Vele families zijn gedwongen gescheiden te leven, sommigen in Jeruzalem en anderen aan de andere kant van de muur, die ook tussen Jeruzalem en Bethlehem doorloopt. Ook binnen de Palestijnse samenleving lopen soms diepe kloven.
Eind 2009 publiceerde de gezamenlijke Palestijnse christenen van verschillende richtingen hun Kairos document. Kairos: uur van de waarheid. Een schreeuw uit het hart van het Palestijns lijden. Een hartstochtelijke oproep om gehoor te vinden voor hun situatie onder de bezetting, maar ook een stevige handreiking aan Israëli en aan ons om gezamenlijk te zoeken naar rechtvaardige oplossingen voor het uiterst gecompliceerde conflict.
Wanneer we straks met de Palestijnse christenen uit Jeruzalem de liederen zingen en gebeden zeggen, is het goed ons te realiseren vanuit welke situatie zij door hen gezegd en geschreven zijn.
Jan van der Kolk