Verschillende elementen krijgen een plek in de curricula van de kerk. Het gaat dan om zaken als catechese, ontvangst van de heilige Geest, doop, belijdenis en andere. De momenten komen bij nagenoeg alle kerken voor, maar de momenten waarop ze op het levenspad aan de orde komen verschillen.
Dat bracht prof. dr. Evert Jonker naar voren in de tweede expertmeeting over de doop. De Raad van Kerken werkt aan een rapportage over doop(v)erkenning. Bedoeling is dat uiteindelijk diverse kerken zich stellen achter een document, waarin expliciet wordt gezegd dat men de doop erkent, die bediend is in een andere kerk. Tegelijk wil men kerken die de verklaring (nog) niet ondertekenen, niet van zich vervreemden. En dat vraagt om zorgvuldigheid.
De projectgroep die zich bezighoudt met de thematiek wil in 2011 de eindbalans opmaken. Daartoe zijn er twee expertmeetings geweest, de eerste in november over de sacramentaliteit van de doop en de eenmaligheid. De tweede keer, op 13 december, ging het over volwassenendoop en zuigelingendoop. Vertegenwoordigers van verschillende kerken hadden diverse casussen ingebracht. Die betroffen onder meer de dilemma’s waarvoor verzoeken tot ‘overdoop’ (voortkomend uit de ervaring dat een eerdere doop, in een andere kerk, onvolledig was) ambtsdragers kunnen brengen. Aan de hand van de casussen ging prof. dr. Evert Jonker, praktisch theoloog van de PThU (Protestantse Theologische Universiteit) in Kampen, in op de materie. Onder vele items kwam onder meer het thema aan de orde van de doopgedachtenis. In een tijd van individualisme is de behoefte aan een herinneringsritueel aansluitend bij de al bediende doop nog meer aanwezig dan in andere tijden. Jonker vertelde zelf ooit wel gedroomd te hebben van een dergelijk ritueel eens in de zeven jaar. Anderen verwezen naar onder meer de gebruiken in de paasnacht, waar de doopgedachtenis een plek kan hebben.
Vele andere thema’s kwamen aan de orde, die uiteindelijk een plek moeten krijgen in de eindrapportage en de inspanning om diverse kerken te bewegen tot het afzien van ‘de overdoop’, of als men het positiever zegt: het erkennen van de doop die eerder in een andere kerk is bediend.
Jonker maakte de discussie op een heel praktische manier inzichtelijk. Hij haalde poppetjes van het spel Risk tevoorschijn en legde uit, dat een kleur in zijn verhaal stond voor een onderdeel van een facet van de geloofsweg. Er is niet zozeer discussie over de legitieme waarde van elk der onderdelen, aldus de Kamper hoogleraar, het gaat vooral over de volgorde.
Foto:
Prof. dr. Evert Jonker met Risk-figuurtjes voor zich op tafel