Kees Tinga is secretaris van de Beraadgroep Samenlevingsvragen en van de projectgroep Kerk en Milieu. De beraadgroep heeft een analyse gemaakt van de regeringsverklaring. Op verzoek van het bureau schreef Kees Tinga een column over een bepaald onderdeel: het voornemen om de maximumsnelheid op te voeren.
Michael Schumacher als Sinterklaas
Kort geleden zweette ik peentjes in de BMW van een Duitse Overkirchenrat – nee ik zal zijn naam niet noemen – die de vriendelijke bedoeling had om zijn gasten na afloop van een conferentie nog op tijd op een kerkconcert te vergasten. Over zijn schouders kijkend zag ik de kilometerteller regelmatig naar de 160 klimmen, met uitschieters naar 180 en een absoluut hoogtepunt op 200.. Tien minuten te laat kwamen we veilig in de kerk maar ik moet zeggen dat het even wennen was voor iemand als ik, die de eigen teller nog nooit boven de 140 heeft zien stijgen. Duitsland is Nederland niet, op zo’n moment besef je dat weer eens.
Bij ons nieuwe Kabinet roept dat verschil kennelijk jaloerse gevoelens op. Tot de kennismakingscadeautjes, die het, als een groep missionarissen in een negentiende-eeuws oerwoud, aan ons volk in het vooruitzicht stelde, behoorde naast de sluiting van muziekcentra en de heropening van rookholen ook een licence to race. Honderddertig mogen we straks op de snelweg, is dat geen gul gebaar!
Verkeers(veiligheids)deskundigen en milieuwetenschappers zijn niet enthousiast. Ze hebben weinig moeite om ons duidelijk te maken wat de concrete gevolgen en mogelijke risico’s van deze populistische maatregel zijn. Files worden niet minder maar zullen zich sneller voordoen. De CO2 uitstoot, die bij snelheden boven de 100 bij ieder type auto fors toeneemt, zal onevenredig groeien en een spaak steken in het wiel van de eigen toch al veel te bescheiden klimaatdoelstellingen van het Kabinet. En als beschamend toppunt: het aantal verkeersdoden, dat in ons land tot voor kort een verheugende daling beleefde, zal door deze maatregel weer toenemen.
Regeringen – om het even van welke kleur – spelen vaak voor Sinterklaas. Meestal aan het einde van een regeerperiode, in het zicht van verkiezingen. De regering Rutte-Verhagen-Wilders wil ons al meteen verrassen – is ze misschien toch niet zo zeker van haar levensduur?
Maar niet ieder cadeau is even welkom. Zullen we samen afspreken dat we deze als koek vermomde gard een verblijfsvergunning weigeren, direct de Oostgrens overzetten? Misschien worden ze daar ooit ook nog eens verstandig en kijken ze verder dan de eigen teller aangeeft.
Kees Tinga is secretaris van de Beraadgroep Samenlevingsvragen en van de projectgroep Kerk en Milieu