De mopjes waren cynisch. We zaten met een groep van ongeveer 25 mensen vast in Lissabon. We hadden elkaar gesproken als uitgevers van bijbels. Toen we klaar waren, bleek de terugreis onhaalbaar te zijn. We moesten noodgedwongen ons verblijf in Lissabon met enkele dagen verlengen. Ondertussen troostten we elkaar met wrange teksten. ‘Dit is de revanche van de IJslanders’, zei een Britse collega, ‘we dachten onze miljoenen terug te vorderen, ze gaven ons er lava voor in de plaats’. ‘Laten we de naam IJsland veranderen in Ash-land’, riep een Deen. En zo had ieder zijn spot om zich wat boven de teleurstelling van een onwerkbare agenda uit te lachen.
Een ieder besefte op dat moment wat het is vreemdeling te zijn en afhankelijk te wezen van anderen. Ik had slechts kleren en geld mee voor de tijd dat de zakelijke besprekingen gepland stonden. Een vertegenwoordiger van het Portugese bijbelgenootschap hielp me aan hotelruimte, aan schone sokken en aan korte communicatielijnen met Nederland. Wat een geluk denk je dan dat we onderdeel zijn van een fellowship van bijbelgenootschappen.
Toen ik mijn dank uitsprak, reageerde de Portugese collega bescheiden. ‘Wij hebben afgelopen jaar een nieuwe bijbel naar buiten gebracht en qua vormgeving en marketing hebben we de kunst van de Nederlanders afgekeken. We zijn blij dat we nu iets kunnen terugdoen’. De Portugese bijbel heeft de mooie naam gekregen van ‘A Bíblia para todos’, ‘De bijbel voor iedereen’. Het is een oecumenische uitgave geworden, die qua vorm verdacht veel lijkt op de literaire editie van de Nederlandse bijbel die in 2004 verscheen: een uitgave zonder versnummers in de tekst en met de look en feel van een roman. ‘We zijn blij dat we over en weer iets voor elkaar kunnen betekenen’.
Zo zie ik de uitwisseling bij Opwekking op 22 mei aanstaande en de multiculturele viering die wordt gehouden. Je viert als christenen dat je over en weer elkaar kunt aanvullen.
Klaas van der Kamp
Foto: De Portugese bijbel (edicao literaria) bovenop de Nederlandse editie (literaire editie)