Integratie vindt makkelijker plaats via de universiteit en de sportvereniging dan via de kerk. De kerk is misschien wel de lastigste plek om te integreren, want het geloof raakt je identiteit. Dat bracht Geesje Werkman naar voren tijdens de studieconferentie van SKIN (Samen Kerk in Nederland) en CCME (Churches’ Commission for Migrants in Europe) in Bosschenhoofd op 23 oktober.
De conferentie ging over participatie van migranten in de politiek. Geesje Werkman is onder meer lid van de werkgroep Vluchtelingen van de Raad van Kerken in Nederland. Zij reageerde op Gert-Jan Segers van de Christen-Unie. Segers betoogde dat juist de kerken in staat zouden moeten zijn om elkaar over grenzen van huidskleur en cultuur heen te vinden. Juist de eenheid in Christus geeft een verbinding die menselijk onderscheid relativeert. Werkman sprak dit tegen. Omdat geloof met identiteit te maken heeft is het juist moeilijker om verschillende mensen op één lijn te brengen.
Amma Asante, acht jaar lang gemeenteraadslid in Amsterdam voor de PvdA, vertelde dat zij naast haar politieke functie altijd actief lid is geweest van de Ghanese Kerk in Amsterdam Zuid-Oost. De kerk was voor haar een ‘comfortzone’, waar ze op verhaal kon komen en waar ze energie opdeed. ‘Mijn religie hielp me, was een verrijking voor mijn leven en hielp me iedere dag als een nieuwe uitdaging te zien’. Asante vertelde verder dat ze het vak als politica in de praktijk had moeten leren. Vooral het politieke handwerk dat zich in de wandelgangen afspeelt, heeft ze door schade en schande heen, moeten leren. Ze had vanaf het begin in de gaten dat de politiek een mogelijkheid was om iets voor mensen te betekenen en dat motiveerde haar er energie in te steken.
De groep discussieerde enige tijd over de vraag in hoeverre kwaliteit een eis is om als migrant een politieke carriere te ontwikkelen. Gert-Jan Segers benadrukte dat het uiteindelijk om kwaliteit gaat. Amma Asante was nuchterder en vertelde dat zij destijds toch vooral gekozen was als Ghanese jonge vrouw, daarmee drie potentiële kiezersgroepen bedienend: de Ghanezen, de jongeren en de vrouwen. Politiek is daarin nogal opportunistisch, zo vertelde ze.
Leen La Riviere van het CDA in Rotterdam, vertelde dat er in Rotterdam inmiddels meer migranten-christenen zijn dan autochtone christenen. Hij onderschreef de stelling dat het tenminste drie generaties duurt voordat migranten volledig geïntegreerd zijn. Wat hem betreft gun je migranten de ruimte om in eigen kring kerk te zijn. De praktijk wijst uit dat ze daar ook voor kiezen. Zelf een bloeiende gemeente als de gemeente Delfshaven in Rotterdam ziet op een steenworp afstand de Chinezen in eigen kring bij elkaar komen. In Amsterdam is 45 procent van de bevolking immigrant. Ook zij komen vaak bij elkaar in eigen kring.
Christopher Drale van de Sudanese Gospel Mission Church uit Houten maakte van de gelegenheid gebruik om te vertellen over de zorgelijke omstandigheden van christenen in Sudan. Zijn gemeente heeft honderdvijftig wezen geadopteerd om hen toekomst te bieden.
Foto’s:
Boven: Amma Asante
Midden: Groepsindruk
Beneden: De placemate, waarmee Christopher Drale aandacht vraagt voor de situatie in Sudan.