Soms gebeurt het spontaan. Dan is er ineens dat moment van saamhorigheid. En bij het afscheid van June Beckx was dat zo.
Het slotlied van Michael Jackson was ingezet: ‘Heal the world’. De gasten waren al gaan staan en zetten voor de eerste keer het refrein in: ‘Heal the world. Make it a better place. For you and for me. And for the entire human race’. Het refrein was nog niet uitgezongen of er begon zich spontaan een slinger van mensen te vormen. Handen zochten elkaar. En toen het refrein voor de tweede keer klonk was er een enorme cirkel in de Triumfatorkerk van Utrecht ontstaan waar meer dan tweehonderd mensen deel van uit maakten.
Het was toch al een mooie mix van spontaniteit en stijlvolle organisatie bij het afscheid van de June Beckx op 30 oktober. Kleurrijk was het ook. Dat kwam vooral naar voren in de verschillende muzikale intermezzo’s. Opzwepende Afrikaanse drums, zoete samenzang uit de gordel van Smaragd en intogen orthodoxe klanken van de Syrisch Orthodoxe Kerk: het wisselde elkaar allemaal af. En emoties, steeds weer afgestemd op het vertrek van de vrouw die meer dan zeven jaar Samen Kerk in Nederland (SKIN) op de kerkelijke en maatschappelijke kaart heeft gezet.
June Beckx zelf vertelde dat ze tijdens een training op het Hendrik Kraemer Instituut over leidinggeven was geraakt door de zaak van migranten. Tot op dat moment had ze slechts oog voor twee soorten van christenen: Nederlandse en Indonesische. En ineens ontdekte ze dat er veel meer nationaliteiten waren onder de migranten in Nederland. Het werd voor haar een voortdurende ontdekkingsreis, zoals ze zelf zei, door het spirituele landschap. Het verrijkte het geloof, en gaf tegelijk verwarring en maakte het beeld van God diffuus. Op de vraag van een journaliste wat ze graag zou willen bereiken had ze haar diepste drive verwoord: de kracht van het geloof laten delen tussen migranten en autochtone Nederlanders. Daardoorheen is het steeds weer de liefde geweest die haar raakte en motiveerde.
Arjan Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk, sprak uit dat de autochtone kerken veel inspiratie denken te kunnen opdoen in de contacten met de migrantenkerken. Ruth Sleebos van de Verenigde Pinkstergemeenten, sprak daarbij van een door de Geest geleide uitdaging. Moses Alagbe van de Maranatha Community Transformation Centre prees het vasthoudend idealisme van June. Huub Lems sprak namens de Stichting Vrienden van de Migrantenkerken en riep de aanwezigen op, voor zover nog geen donateur, zich bij het groeiend aantal vrienden aan te sluiten. Klaas van der Kamp, secretaris van de Raad van Kerken, vertelde dat geloof met de diepste zieleroerselen te maken heeft, waardoor de religie vaak één van de meest ontoegankelijke onderdelen van samenwerking is; lastiger dan uitwisselingen bij een sportvereniging of een school.
Tijdens de bijeenkomst werd Anmar Hayali als opvolger van June Beckx voorgesteld.