‘Zou God er echt mee zitten dat ik als kind mijn ogen geopend had onder het gebed?’ Vanuit die vraag leidt Jochem Sprenger ons naar een onbevangen houding in het geloof. Jochem, lid van de Remonstrantse Broederschap, is één van de ambassadeurs voor de oecumene, die vanaf 19 september de Raad ondersteunt.
‘Kon Hij er echt mee zitten dat ik mijn ogen geopend had?’
Nergens kun je zo veel leren als op de basisschool: rekenen, Nederlands, topografie, en soms zelfs een beetje interreligieuze verdraagzaamheid. Ik zat op een Protestants Christelijke Basisschool in Rotterdam en daar werd veel gedaan aan religie. Iedere dag begon met een gebed, bijbelverhaal en lied. Ook het einde van de dag werd met een gebed afgesloten. Eigenlijk had ik niet zo veel op met dit onpersoonlijke ritueel, omdat de juffrouw iedere dag bijna hetzelfde verhaaltje opdreunde.
Toen ik een jaar of 11 was, zat ik eens nieuwsgierig om mij heen te kijken tijdens dit afsluitende gebed, terwijl de rest van de klas met dichtgeknepen ogen zat te luisteren. De juffrouw snapte mij en ik moest nablijven. Toen vroeg zij mij, of ik wel wist of God bestond. Ik wist het niet; misschien wel, misschien niet. Volgens haar kon deze twijfel niet. Ik moest kiezen: ja of nee. Maar ik wist het nog steeds niet. Zo heb ik een hele tijd moeten nablijven, totdat ik het antwoord zou weten. Maar naar verloop van tijd, was het geduld van mijn docent op.
Soms weet ik het nu nog steeds niet. Maar ik vraag me af of dat erg is. Het heet niet voor niets geloven. Niemand kan weten of hij gelijk heeft. Daarom is het juist zo belangrijk ook naar de ander te luisteren. Elkaar niet te verketteren, maar juist benieuwd te zijn naar andermans drijfveren. Want in ieder verhaal schuilt wel een waarheid, ook al is het volgens jou niet dé Waarheid. Dat is ook het grote belang van de oecumene. Nu de maatschappij steeds verder seculariseert, is het goed dat alle christelijke kerken met één stem van zich laten horen, maar tegelijkertijd juist de kracht van de verscheidenheid tonen. Liever nieuwsgierig en met een open blik, dan veel te veel naar binnengekeerd.