Mgr. A. van Luyn s.d.b., bisschop van Rotterdam en vertegenwoordiger van de Raad van Kerken in Nederland, sprak op de manifestatie voor een humaan asielbeleid afgelopen zaterdag, 4 november 2006 in Den Haag
Geachte aanwezigen,
Het is koud en kil in Nederland. Niet omdat het herfst is. Daar kunnen we niets aan doen. We kunnen wel wat doen aan het ijzige klimaat voor asielzoekers. Maak een einde aan hun winter. Laat een beetje lente toe. Laten we kiezen voor een humaan asielbeleid. Door uitge-procedeerde asielzoekers niet op straat te zetten, door een generaal pardon voor 26.000 asielzoekers onder de oude Vreemdelingenwet en door een einde te maken aan het vastzetten van kinderen in een cel.
De Raad van Kerken in Nederland staat van harte achter deze manifestatie voor een humaan asielbeleid. Humaan en rechtvaardig omgaan met asielzoekers, ook als zij uitgeprocedeerd zijn, is geen vrijblijvende zaak waar je het wel of niet mee eens bent. Het is onze morele plicht. Ieder mens telt. Wanneer wij een humane en rechtvaardige samenleving willen zijn, een trots Nederland, een baken van beschaving, dan mag niemand buiten de boot vallen.
De kerken van Nederland houden zich sinds jaar en dag bezig met het lot van vluchtelingen en asielzoekers. Talloze vrijwilligers uit kerkelijke kring bieden steun aan asielzoekers. Zij doen dat samen met vele anderen die hun hart en geweten laten spreken. Zij doen dat met al die mensen die solidariteit niet alleen met de mond belijden.
Wij helpen waar het nodig is. Door hele concrete materiële steun. Door taallessen. Door de deuren van onze geloofsgemeenschappen open te zetten. In alles willen wij duidelijk maken dat asielzoekers geen ongewenste vreemdelingen zijn maar bij ons horen. Ieder mens telt.
Natuurlijk respecteren wij dat er wetgeving nodig is. We hoeven de deur niet grenzeloos open te zetten. Maar het huidige klimaat is kil en koud, te kil en koud. Daarom is het voor de kerken niet vanzelfsprekend dat onze ondersteuning ophoudt wanneer de asielprocedure is beëindigd. Wij kunnen niet leven met mensen die op straat worden gezet en te horen krijgen: zoek het nu zelf maar uit. Wij willen niet leven met procedures en instanties die mensen reduceren tot dossiers. Ieder mens telt. Asielzoekers verdienen daarom een betere behandeling dan zij nu vaak krijgen. Zij verdienen een humaan en rechtvaardig beleid. Daarom staan wij hier vandaag. Maak een einde aan de winter. Laat een beetje lente toe.
De Raad van Kerken roept al jaren om een humaan en rechtvaardig asielbeleid. Twee onderwerpen zijn nog steeds bijzonder actueel.
Allereerst het generaal pardon. Voor 26.000 asielzoekers die onder de oude Vreemdelingen-wet vallen, vragen wij om een royaal, hartelijk en humaan gebaar. Laat hen in Nederland blijven. Velen wonen hier al jaren, hebben een bestaan opgebouwd, hebben kinderen gekregen die volledig in Nederland zijn geïntegreerd. Maak een einde aan de onzekerheid waarin zij gevangen zitten. Scheur geen gezinnen uit elkaar, omdat de één wel en de ander géén verblijfsvergunning krijgt. Geef toe dat terugkeer voor velen geen reële optie is. Gun deze mensen een blijvend bestaan in ons land. Daarmee doen wij onszelf niets tekort en geven wij hen het signaal dat zij bij ons horen. Ieder mens telt. Maak een einde aan de winter. Laat een beetje lente toe.
Het tweede onderwerp is de kinderdetentie. Een brede coalitie van onder andere Unicef, Amnesty en de Raad van Kerken heeft dit voorjaar actie gevoerd onder het motto “Geen kind in de cel”. Uit Den Haag klinkt een verhaal dat logisch lijkt, maar inhumaan blijft. Vreemdelingen in detentie mogen kiezen. Of hun kinderen in de opvang, of hun kinderen mee in de cel. Laten we mensen niet voor die onmogelijke keuze stellen. Het is begrijpelijk dat sommigen ervoor kiezen om hun kinderen bij zich te houden. Welke ouder zou niet radeloos van verdriet en machteloosheid worden zonder zijn kinderen? Alleen al de angst om uitgezet te worden en je kinderen te verliezen, is vreselijk. Daarom is het uitgangspunt verkeerd. Maak een einde aan de schrijnende schijnvrijheid van de keuze tussen kinderen bij pleegouders of kinderen in detentie. Kinderen horen niet in de cel, onder geen enkele omstandigheid. Wie deze kinderen zo behandelt, maakt zich schuldig aan groot onrecht. Dat moeten we als samenleving gewoon niet willen. Ieder mens telt.
We staan aan de vooravond van verkiezingen. Over enkele weken zullen 150 mensen door onze stem een plek krijgen in de Tweede Kamer. Vandaag geven wij onze stem aan de duizenden mensen die géén plek krijgen in ons land. Mensen die officieel niet bestaan, zonder gezicht en zonder naam. Mensen zonder perspectief. Daar kunnen en moeten wij wat aan veranderen. Vandaag kiezen wij voor de vluchtelingen. Maak een einde aan hun winter. Laat een beetje lente toe.