| Van 30 november tot en met 12 december is de wereld in Dubai bijeen voor klimaattop COP28. Marijke van Duin – sinds 2000 lid van de klimaatwerkgroep van de Wereldraad van Kerken – volgt de top op de voet en schrijft over haar bevindingen. |
Vanavond zijn in Dubai twee teksten naar buiten gebracht, over de Global Stocktake (GST) en over het Global Goal on Adaptation. Deze teksten zijn de basis voor de uiteindelijke teksten die officieel morgen moeten worden vastgesteld. Al is de kans groot dat er woensdag en zelfs donderdag zal worden doorvergaderd.
Het woord ‘teleurstellend’ dekt bij lange na de lading niet. Er is hard gevochten om het uitfaseren van fossiele brandstoffen in de GST-tekst te krijgen. Dat is vooralsnog niet gelukt. De OPEC-landen liggen dwars, zoals te verwachten was. Verder is de tekst een opsomming van zaken die grotendeels al in eerdere COP-teksten was vastgesteld. Er is geen enkel commitment, alleen een uitnodiging voor vrijwillige acties. Dit is niet een stap voorwaarts, maar een grote stap achterwaarts.
Ons team kwam bijeen om de stand van zaken te bespreken. Iedereen was in mineur en zal alle zeilen bij moeten zetten om niet (weer) in een klimaatdepressie te belanden. Vergeet niet dat velen van ons al decennia betrokken zijn bij dit proces. Er is zo snel mogelijk een persverklaring afgegeven, die via deze link kan worden gelezen.
Toekomstperspectief
Wat mij langzamerhand verbijstert is dat de rijke landen kennelijk nog steeds niet beseffen dat ze op termijn in hun eigen vingers snijden. De meeste rijke landen, en zeker Nederland, willen immers af van de grote stromen migranten? Iedereen met een beetje gezond verstand zal begrijpen dat er dan iets aan de oorzaak van die migratie moet worden gedaan: het ontbreken van toekomstperspectief in veel ontwikkelingslanden. Dat geldt zeker voor Afrika en delen van Azië en Latijns-Amerika. Dat toekomstperspectief staat steeds meer onder druk door de klimaatcrisis. Ook daarom loont het om die met man en macht te bestrijden.
Hoop op positieve wending
Zeker, daar hoort een grote zak geld bij. Want nu kunnen veel onwikkelingslanden niet anders dan fossiele brandstoffen blijven gebruiken, en produceren ze die nog liever als dat kan. Linksom of rechtsom hebben ze immers toegang tot energie nodig en een bron van inkomsten. Ook al gaan die inkomsten in het geval van winning van fossiele brandstoffen voor het overgrote deel naar de westerse fossiele industrieën. Om ook de ontwikkelingslanden in staat te stellen de energietransitie naar duurzame energie te maken is veel meer financiële steun nodig. Die steun kunnen de rijke landen bieden en als ze verstandig zijn gaan ze dat ook doen. Mede uit eigenbelang!
Nu heb ik vaker meegemaakt dat één of twee dagen voor de afronding van een COP de situatie hopeloos leek. En dan kwam er toch nog, op het allerlaatste moment, een positieve wending. Het is niet uitgesloten dat dat ook ditmaal gebeurt. Laten we dus nog even afwachten wat de dag van morgen gaat brengen.
Marijke van Duin