De laatste zes maanden besteden we iedere zondagmorgen in de kerkdienst van het Leger des Heils in Zeist aandacht aan de oorlog in Oekraïne. De brief wordt voorgelezen die we de ene week naar president Volodymyr Zelensky en de andere week aan president Vladimir Poetin sturen. Daarna nemen we een minuut stilte in acht, voor bezinning en gebed. En na de dienst kunnen alle aanwezigen de brief medeondertekenen die dan op de post gaat naar een van de twee presidenten.
In deze brieven uiten wij onze bezorgdheid over de zinloze en levensverwoestende oorlog, betuigen wij onze betrokkenheid voor de slachtoffers en zeggen toe om te bidden dat liefde voor de macht plaats zal maken voor de macht van de liefde.
De pijn gevoeld
Het was doodstil toen priester Rostyslav Vorobii van de Orthodoxe Kerk van Oekraïne aan de deelnemers van de assemblee vertelde hoe het land, de kerk en de bevolking lijden onder de gevolgen van de oorlog. Alle aanwezigen waren zich ervan bewust getuige te zijn van een bijzondere gebeurtenis, waarin de pijn, de angst en de wanhoop haast letterlijk door iedereen werd gevoeld.
De dagopening die vrijdagmorgen ging over de Barmhartige Samaritaan. Daar legde priester Rostyslav Vorobii de vraag aan de aanwezigen voor, wie vandaag de Barmhartige Samaritaan is. Hij vroeg: ‘Wie helpt Oekraïne nu? Kijk alstublieft niet de andere kant op, nu we worden aangevallen. Laat ons niet in de steek en aan ons lot over. Steun ons op alle mogelijke manieren. Bid voor ons, want het gebed van de rechtvaardigen kan bergen verzetten. Laat de waarheid niet sneuvelen – en zeg in duidelijke taal dat Oekraïne onrechtmatig is aangevallen, dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd en dat wij het recht hebben om ons te verdedigen. De waarheid is aan onze zijde en waar waarheid is, daar is God. En waar God is, daar is overwinning.’ Met deze woorden eindigde hij zijn toespraak. Het liet niemand onberoerd. Het ging door merg en been.
Thuis gedeeld
Later op de dag liep ik priester Rostyslav Vorobii tegen het lijf. Ik zal niet zo snel iemand knuffelen die ik niet ken, maar ik kon maar nauwelijks mijn neiging onderdrukken om hem in mijn armen te sluiten. Toch heb ik mijzelf kunnen bedwingen, maar wel heb ik hem toegezegd dat ik zijn eerlijke en doorleefde verhaal ‘thuis’ zal delen met anderen.
Dus in een klein plaatsje in Nederland zal de plaatselijke geloofsgemeenschap van het Leger des Heils doorgaan met iedere zondagochtend in de kerkdienst stil te zijn en te bidden voor vrede in Oekraïne. We zullen brieven blijven sturen naar president Poetin en president Zelensky om daarmee op een hele eenvoudig wijze de waarheid over dit verschrikkelijke lijden en onrecht uit te dragen. We zullen ons hoofd voor deze bevolking in nood niet afwenden.
Vibeke Krommenhoek
Commissioner / Leger des Heils
Officer for European Ecumenical relations