INLIA, lid van de projectgroep Vluchtelingen van de Raad, levert regelmatig bijdragen over de situatie en ervaringen van vluchtelingen en asielzoekers in Nederland.
Een Ethiopische moeder wordt herenigd met haar kinderen, dankzij een gezamenlijke krachtsinspanning. Deel 2
Hassan kan het bijna niet geloven. Hij dacht dat zijn moeder tijdens de vlucht uit Ethiopië was omgekomen. Het hele gezin moest drie jaar geleden op de vlucht slaan omdat drie kinderen politiek actief waren. De gezinsleden raken elkaar kwijt. Sabu belandt in Nederland, zonder enig idee waar haar kinderen zijn.
Ook Hassan is de rest van de familie kwijtgeraakt. Hij werd gepakt en heeft twee jaar vastgezeten. Toen hij vrijkwam is hij gaan zoeken. Tevergeefs. Uiteindelijk verliest hij de hoop dat zijn moeder nog leeft. Totdat de Goedwerk Foundation hem traceert. De Amsterdamse foundation is ingeschakeld door INLIA omdat ze veel kennis en ervaring heeft in Ethiopië. De oprichter komt er zelf vandaan. Ze ondersteunen duurzame terugkeer naar Ethiopië.
Doorzettingsvermogen gevraagd
De zaak van Sabu is er eentje die doorzettingsvermogen vergt van beide stichtingen. “We hadden echt wekelijks contact”, vertelt Juliette van Goedwerk. Er is een brondocument nodig om Sabu’s identiteit te bewijzen. Door de onrust in de regio lukt het Hassan niet om dit naar Addis Abeba te brengen. “Dus heeft onze collega het opgehaald en naar Nederland gebracht.”
De collega heeft een pasfoto bij zich van Sabu. Hassan bekijkt de foto steeds opnieuw. Hij kan niet bevatten dat zijn moeder leeft. Is het geen oude foto? Pas als hij haar later aan de telefoon heeft, durft Hassan het echt te geloven. Sabu leeft!
De ambassade houdt eerst nog vol dat Sabu’s nationaliteit niet is aangetoond. Maar als uiteindelijk ook die hobbel is genomen, kan IOM (de internationale organisatie voor migratie) de reis regelen. Nog zo’n onmisbare partner waar INLIA mee samenwerkt.
Inpakken en uitzwaaien
En dan helpt Anne Sabu met inpakken. Op Schiphol zwaait Juliette Sabu uit en belooft haar binnenkort op te zoeken. Een belofte die ze een maand later inlost. “Wát een leuke ontmoeting was dat”, vertelt Juliette. “Sabu was zó blij om ons te zien. Een glimlach van oor tot oor. Ze bleef maar kussen en knuffelen. Ongemakkelijk voor ons Nederlanders, haha.” Sabu vertelt tot hilariteit dat ze de eerste twee weken ziek was; het was weer even wennen, dat Ethiopische eten.
Ze woont nu bij haar broer, met haar zoon en diens gezin. Sabu heeft voor het eerst haar twee kleinkinderen gezien. Twee jongetjes die ze fijn kan ‘begrootmoederen’! De DT&V heeft voor wat extra financiële ondersteuning gezorgd. Het uitgebreide gezin heeft nu koeien en kippen en kan eieren verkopen. Sabu wil al haar zeven kinderen weer bijeen brengen, vertelt ze Juliette. Ze heeft er nu drie gevonden.
“Ik ben jullie zo dankbaar. Ik voel me ook als jullie moeder”, zegt ze. En: “Doen jullie de groeten aan de begeleidsters van INLIA? Ik mis hun echt.”
Foto: Sabu en Juliette in Ethiopië
Dit artikel met foto is overgenomen van INLIA, Kerkelijke Relaties & Publieksvoorlichting, Jacobijnerstraat 5, Groningen, www.inlia.nl
INLIA staat voor: Internationaal Netwerk van Lokale Initiatieven met Asielzoekers. INLIA is een netwerkorganisatie van en voor geloofsgemeenschappen die asielzoekers en vluchtelingen in nood helpen.