‘Als je eerst een nieuwe tekst ziet en de notenbalk erboven, lijkt dat ingewikkeld. Het schrikt af. Maar ale je eenmaal begint, kom je er eigenlijk vanzelf in. Het helpt natuurlijk wel als er iemand is die je kan meenemen in dat proces. Al zijn er volgens mij ook wel sides op internet te vinden die je een beetje wegwijs kunnen maken’.
Dat was één van de reacties van de bijna dertig mensen die meededen met de sing-inn van de Raad van Kerken op vrijdag 16 juni in Amersfoort. Cantor / organist Willem Blonk en Dominee / dichter Gert Landman gaven er een masterclass, waar velen dankbaar op hadden ingetekend. Onder hen ook een groep remonstrantse studenten. In twee uur tijd zongen ze met elkaar zo’n twintig liederen, die bijna allemaal iets met ‘pelgrimeren’ te maken hebben. Vanaf het openingslied ‘Door de wereld gaat een woord’ (Liedboek 2013 nummer 802) tot het spiksplinter nieuwe lied van Gert Landman bewerkt vanuit de bundel Hosanna van de Wereldraad: ‘Het verhaal dat wij door willen geven’.
Natuurlijk voegt dat eigen werk van Gert Landman en het eigen verhaal van Willem Blonk bij een lied dat hij van een melodie heeft voorzien en wat in het liedboek terecht is gekomen, wel iets toe aan een dergelijke bijeenkomst. Je hebt het gevoel dat je even in de keuken mag kijken van waar de gerechten zijn samengesteld. Gert vertelde dat hij bij het lied ‘Het verhaal dat wij door willen geven’ een origineel heeft gebruikt uit het Spaans, waarin het gaat over ‘de boodschap die wij verkondigen’. Maar dergelijke woorden klinken onze samenleving wel heel zwaar, vandaar dat iets ruimere tekst over ‘een verhaal, dat je doorgeeft’. En de bezoekers konden zelf direct vaststellen dat de melodie helemaal paste bij die lichtvoetigheid. Een Calypso-stijl noemde Gert Landman de melodie. Een ritme wat aan zigeunermuziek doet denken. En Willem illustreerde hoe een dergelijk ritme klinkt door de kapel in te stappen en te zeggen: ‘Veel Afrikaanse vrouwen lopen op die manier als ze naar de markt gaan’ en hij maakte daarbij bewegingen die literatuur geïnteresseerden misschien wel associeerden met een Afrikaanse variant op de zwembadpas van Kees de Jongen uit een roman van Theo Thijssen.
De sing-inn is ooit op het programma gezet door de werkgroep Vieren van de Raad van Kerken. Het bureau is gewend om in juni voorgangers en andere geïnteresseerden de gelegenheid te geven om een keer om de hoek te kijken bij het bureau van de Raad van Kerken. Je kunt dat zonder programma doen, maar het bureau heeft een lijn neergezet waarin één van de werksoorten wordt gebruikt om tegelijk meer van het oecumenische werk te laten zien. Dit keer was er gekozen voor het thema ‘pelgrimage van gerechtigheid en vrede’ via de liederenschat van de verschillende kerken.
De algemeen secretaris liet zien hoe de hoofdstromen van de kerken elk verschillende bundels hanteren om samenkomsten muzikaal luister bij te zetten. Hij noemde één van de oecumenische vruchten de onderlinge kennismaking van de muzikale traditie bij de ander. Gert Landman en Willem Blonk gaven daar concreet invulling aan, door te laten zien hoe de pelgrimage terugkeert in negro-spiritualis, canons die ook in de kerk kunnen worden gezongen, Iona-liederen, een bundel als Weerklank (van de Gereformeerde Bond), Geroepen om te Zingen, Hoop voor de volken en andere vocale invalshoeken. Natuurlijk helpt het de ontmoeting als je daarbij inleiders hebt, die gemakkelijk de piano, de fluit en de trommel weten te bespelen. En die ook onmiddellijk in de gaten hebben als de groep een halve toon te veel zakt halverwege een lied.
Bijzonder was ook de ‘doop’ van twee nieuwe liederen die vanuit de Wereldraad de kerken wereldwijd zijn aangereikt. In Trondheim tijdens het laatste Centraal Comité werden ze naar buiten gebracht. Het eerste lied dat nu ook in het Nederlands beschikbaar is heeft de titel ‘Vol verbazing, ontzag, vertrouwen’. Het is te vinden in het laatste Oecumenische Bulletin over Kerkproeverij op pag. 11. Het tweede, hierboven beschreven, zal binnenkort via deze website naar buiten worden gebracht.
Foto’s: Impressies van de sing-inn
Wie iets van het Spaanse temperament van het nieuw vertaalde werk van Gert Landman wil ervaren kan hier klikken.