De van oorsprong gereformeerde predikant ds. dr. Owe Boersma is benoemd als nieuwe coördinator van het EAPPI (het programma van de Wereldraad in Palestina en Israël), wat vanuit Geneve, het oecumenische werk in de regio Palestina en Israël organiseert. Het gaat om een spannend thema, waarbij in de praktijk het officiële beleid van de Israëlische overheid nogal eens kritisch wordt beoordeeld op momenten dat men de Palestijnen onvoldoende recht doet.
Ds. Owe Boersma is geboren in 1960 en heeft eigenlijk zijn hele leven op internationale posities gewerkt. Hij volgt Manuel Quintero op, die eind deze maand met pensioen gaat.
Boersma typeert zijn nieuwe werk als het zoeken naar een equilibrium tussen de verschillende groepen. Hij wijst daarbij op het onrecht dat naar zijn besef Palestijnen geregeld wordt aangedaan en tegelijk de verbondenheid die hij zegt te ervaren met staat en volk van Israël.
Boersma studeerde theologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hij specialiseerde zich in kerkgeschiedenis, in het bijzonder in de Reformatie. Zijn dissertatie ging over de Nederlandse, Franse en Italiaanse vluchtelingenkerken in Londen in de periode 1568-1585. Hij en ook zijn vrouw ds. Hedda Klip doceerden aan het Presbyteriaanse Theologische Seminarium in Kumba (Kameroen) en aan het Evangelisch Theologisch Seminarium in Caïro (Egypte). Boersma heeft so wie so een heel internationale carrière gemaakt. Hij werkte eerder bij het voormalige Baseler Zendingsgenootschap als programmamanager voor Sudan en Tanzanië en teamcoördinator voor Afrika. De laatste jaren had hij zich al gespecialiseerd als uitvoerend secretaris voor Afrika en het Midden-Oosten, in een dienstverband dat hij had met de Evangelische Zending in Duitsland (een organisatie die geassocieerd is met de protestantse kerken en de missies in Duitsland).
De Wereldraad startte het EAPPI-programma (Ecumenical Accompaniment Programme in Palestine and Israel) op als reactie op uitspraken van kerkelijke leiders in Jeruzalem in 2002. Bisschop Munib Younan van de Evangelische Lutherse Kerk in Jordanië en het Heilige Land is één van de grondleggers. Kerk in Actie, het diakonale werk van onder meer de Protestantse Kerk in Nederland, ondersteunt het werk van EAPPI met geld en publiciteit. Diverse mensen konden met behulp van EAPPI enige tijd gestationeerd worden in plaatsen op de Westbank in plaatsen als Jericho en Hebron en in Oost-Jeruzalem, waar ze verhalen te horen kregen van Palestijnen en Joden en om in het doorgeven van die verhalen gezicht te helpen geven aan het equilibrium waar Boersma over spreekt.
Het werk van EAPPI roept allerlei reacties op. Toen de Engelse Kerk ging participeren was er kritiek vanuit de Joodse gemeenschap: ‘De verhalen van EAPPI zijn gebaseerd op ervaringen van vrijwilligers die enkele maanden in de Palestijnse gebieden verblijven en amper een enkele dag in Israël’, vat Wikipedia de kritiek samen. Tijdens de laatste bijeenkomst van het Centraal Comité in Trondheim speelden de tegenstellingen op, toen de joodse rabbijn David Sandmel lijnrecht tegenover de Palestijnse afgevaardigde Audeh B. Quawas kwam te staan en de algemeen-secretaris van de Wereldraad Olav Fykse Tveit later formeel zijn verontschuldigingen aanbood, omdat naar zijn idee de Joodse rabbijn ‘eerder propaganda bezigde dan een bijdrage aan de reflectie’ leverde en in die zin het spreekrecht ter vergadering op een onverwachte manier had ingevuld.
Het moderamen van de Raad van Kerken in Nederland heeft bij het evalueren van het Centraal Comité in Trondheim het staande beleid herbevestigd. Dat gaat er van uit, dat de kerken in Nederland uitspraken over de regio zoveel mogelijk doen in overleg met Joodse en Islamitische geledingen in Nederland. Dat levert in de praktijk teksten op die mogelijk wat voorzichtiger zijn qua woordkeus, maar die tegelijk wel verschillende partijen met elkaar verbinden.