De bijeenkomst van de Wereldraad in Trondheim (Noorwegen) is afgerond. Hieronder volgt een laatste impressie van ds. Karin van den Broeke. Onder haar bijdrage staan de links naar andere stukken die over de bijeenkomst van het Centraal Comité zijn geschreven.
‘Niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God.’
(Micha 6:8)
De slotviering van het Central Committee 2016 van de Wereldraad van Kerken vindt plaats in één van de lokale kerken in Trondheim. Bij aanvang van de viering klinkt, mooi, verstild en indringend een pelgrimslied. Een diepe rust daalt neer over de grote groep mensen die meer dan een week vergaderd heeft. ‘Prijs God, alle landen! Prijs God, alle volken!’, klinkt het. En ik kijk nog een keer goed om me heen. De jonge Noorse vrouwelijke dominee, Marianne Brekken, die opgewekt de leiding in deze dienst heeft. De krachtige vrouwelijke methodistische voorganger uit Amerika, Sally Dyck, die afgelopen zondag mee voorging in de dienst waar ik op dat moment te gast was. Olav Fykse Tveit, de secretaris-generaal, die dit evenement van de Wereldraad nu meemaakt in de omgeving waar hij zijn jeugd doorbracht en waar zijn vader predikant was. Met overgave hoor en zie ik hem even later het Noorse lied in de viering zingen. De forse verschijning van Chibuzu Opoko, Nigeriaans bisschop. Mensen uit Honduras, Nicaragua, Kenia, Ethiopië, West-Paoea, Griekenland, Duitsland, Noord-Amerika, Engeland, Indonesië. ‘Alle volken’, die verbondenheid is hier gemakkelijk te voelen.
De Syrisch-Orthodoxe metropoliet uit India, dr. Geevarghese Mor Coorilos, preekt. Micha 6:8 is zijn kerntekst: ‘niets anders vraagt God van ons dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg van je God te gaan’. Hij vertelt over de ontmoeting met een vrouw in zijn land, moeder van een gehandicapte zoon. Ze vertelde hem ooit hoe ze God iedere dag bad dat haar gehandicapte zoon eerder zou sterven dan zijn, omdat ze niet wist aan wiens zorg hij anders overgeleverd zou zijn. Het motiveert hem om een thuis te bieden aan gehandicapten, zodat die zorg ook in India geen individuele zorg maar een gedeelde zorg is. ‘De weg te gaan van je God’, is dat voor hem. De woorden uit Micha inspireren hem. Hoewel hij het woord ‘nederig’ bijvoorbeeld niet graag gebruikt te midden van de Dalits, de kastelozen, in India. Het zou hen onnodig vastpinnen op een levenshouding waarvan je, vanuit de christelijke overtuiging van gelijkwaardigheid van ieder mens, juist wilt dat zij zich vrijmaken.
De veelkleurigheid van het gezelschap, de preek die mij zowel momenten van herkenning (de zorg van ouders om een kind dat niet voor zichzelf kan zorgen) als een frisse blik vanuit een andere context (nederigheid is lang niet voor iedereen een deugd) biedt: ze staan wel zo’n beetje symbool voor wat ik aan een week Central Committee beleef. Als christenen in Nederland maken we deel uit van een wereldwijde gemeenschap die geïnspireerd wordt door en zich aangesproken weet op datzelfde Woord dat ons bindt.
Even later wordt, wie dat wil, uitgenodigd om een kaarsje aan te steken en neer te zetten op een groot kruis, op de grond middenin de kerk. En dan klinken de eerste tonen van het slotlied. ‘We are marching in the light of God.’ Die twee meter lange Nigeriaanse bisschop staat op en begint te lopen. Aarzelend volgen enkelingen. Het wordt een dans. Ik doe graag mee. En ook ik daag nog een paar anderen uit om van hun stoel te komen. Rond dat lichtende kruis, uiteindelijk door de hele kerk, in steeds wisselende groepjes van mensen, wordt er gezongen en gedanst. ‘We are marching in the light of God.’
Het verbeeldt wat er allemaal gebeurd is in een ruime week in Trondheim. Er is gezocht naar formuleringen om uit te spreken hoe we als kerken, christenen wereldwijd, onze weg willen gaan van vrede en recht. In een wereld waarin mensen op de vlucht zijn, mensen stateloos zijn, religieuze ideologieën misbruikt worden om geweld te rechtvaardigen, vrouwen en kinderen zich slachtoffer weten van machtsverschillen, inheemse volkeren worstelen met identiteitsvragen heeft het iets wonderschoons om samen te komen in Gods naam. Dan botsen de meningen zo nu en dan flink als het over Israël en Palestina gaat, over Oekraïne, over rechtvaardige economische principes, over homoseksualiteit. De vragen liggen echter wel op tafel in het bijzijn van allen. Dan lijkt het soms ook geneuzel over punten en komma’s. De grondtoon in de bespreking van al die vragen is dat we ons gezamenlijk geroepen weten door God om recht te doen en de hoop op vrede te behouden. ‘We are marching in the light of God.’ De pelgrimage van gerechtigheid en vrede gaat verder.
Karin van den Broeke
Foto’s:
1. Olav Fykse Tveit en andere deelnemers aan het Centraal Comité op weg naar de slotviering
2. Tafereel van de opstanding in het museum van moderne kunst in Trondheim
Karin van den Broeke schreef deze bijdrage n.a.v. de plenaire discussie in het Comite van de Wereldraad over een kindvriendelijke benadering. Er waren meer plenaire discussies en impressies van deelnemers.
Klik hier voor de tijdsbeelden van Agnes Abuom en Olav Fykse Tveit en Amsterdam 2018
Klik hier voor een bijdrage over religie en geweld (Kees Nieuwerth)
Klik hier voor een bijdrage over eenheid en Brexit (Karin van den Broeke)
Klik hier voor het gesprek over het Midden-Oosten
Klik hier voor de bijdrage over de pelgrimage van gerechtigheid en vrede (Kees Nieuwerth)
Klik hier voor de wandelgangen met Frank Chicane
Klik hier voor een onverwachte confrontatie tussen rabbi David Sandmel en dr. Quawas
Klik hier voor de benoeming van Karin van den Broeke en een video-gesprek met haar
Klik hier voor een bijdrage over kindveiligheid (Karin van den Broeke)
Hier komt een overzicht van twintig beslismomenten van het Centraal Comité
Hier komt een gesprek met Hielke Wolters, de Nederlander die de Wereldraad gaat verlaten
Hier komt een impressie van enkele bijbelstudies