Het is misschien een beetje komkommertijd. Een deel van de journalisten heeft een lang weekend. Dus wordt er minder hard nieuws gemaakt en het resterend deel mijmert weg op een ‘winkeldochter’. Eén zo’n winkeldochter waar je altijd over kunt schrijven is de tweede feestdag. Ook nu wordt het thema van de tweede pinksterdag weer opgerakeld.
Het aardige is dat ook de kerkelijke lijnen wat dichtslibben en dus is er achter de schermen minder overleg dan te doen gebruikelijk. Wat je leest komt uit het brein van betrokkenen. Eerder begon ds. Wim van der Zee de discussie door te stellen dat wat hem betreft de tweede pinksterdag uitgeruild mag worden met een islamitisch feest. Kardinaal Wim Eijk sloot nu in zekere zin aan op die discussie en stelde voor BNR dat hij zich goed kon voorstellen dat in plaats van tweede pinksterdag 4 of 5 mei een nationale feestdag zou worden. Hij refereerde aan zijn ervaring in Rome, waar hij gestudeerd heeft, en gewoon op tweede pinksterdag naar colleges op de pauselijke universiteit ging.
Ds. Karin van den Broeke, preses van de Protestantse Kerk in Nederland, zei voor Radio 1 dat wat haar betreft de tweede pinksterdag mag worden ingeruild voor feestdagen van andere religies. Ze stelt voor een dag voor de joodse en een dag voor de islamitische gemeenschap. ‘Dan straal je uit: In Nederland kiezen wij voor een inclusieve samenleving’.
Ds. Klaas van der Kamp werd gebeld door een regionale omroep met de vraag of de tweede pinksterdag mag worden ingeleverd. Hij reageerde juist afwijzend. Hij stelde het weinig strategisch te vinden om zo’n dag in te leveren. De tweede feestdagen van de kerk (kerstfeest, pasen en pinksteren) zijn volgens hem juist toegevoegd aan het kerkelijke feest om arbeiders echt een vrije dag te geven. De dagen zijn strategisch in het jaar gekozen: halverwege de winter, bij het krieken van de lente en bij de eerste oogsten. Hij vindt die data goed gekozen, vindt dat ze moeten blijven, maar stelt wel dat uitbreiding bespreekbaar is voor hem. Volgens hem zou de financiering kunnen worden geregeld door bonussen van het hogere management in te zetten en door een extra belastingtarief in de top van de salarissen. ‘De extra vrije dag is dan een geschenk van het topmanagement aan het geheel van de samenleving’, schertste hij voor de radio.
Er zijn geen officiële uitspraken van synoden, bisschoppenconferenties of raden van kerken over dit thema, voor zover bekend bij het bureau. Mensen spreken op individuele titel. En dus blijft het een gespreksthema, het is geen geloofsthema.