Je kan natuurlijk als kerken nadenken over een thema als homoseksualiteit, maar het lijkt voor de hand liggend om vanuit een breder raamwerk, zoals seksualiteit, te spreken. Je isoleert de vraag naar lichamelijkheid en liefde daarmee niet tot één doelgroep, maar laat zien dat ieder mens een levensstijl kiest op dit gebied.
De plenaire Raad van Kerken heeft woensdag 8 april gesproken over homoseksualiteit. Het ging daarbij om het benoemen van motieven en oorzaken die onder de waardering een rol spelen om wel of geen ruimte te vragen voor homoseksualiteit. De Wereldraad heeft daarvoor een methode ontwikkeld van moral discernment. Je voert het onderlinge gesprek, niet met het idee dat de ander net zo moet denken als jij, maar met de intentie dat je elkaar beter wilt begrijpen en respecteren.
Mgr. Joris Vercammen typeerde de methode als die van Indaba, een Afrikaanse term waarbij buik en hart zich uitspreken zonder de urgentie elkaar te willen overtuigen, het gesprek heeft geen sanctionerende bedoeling, maar een verkennende. Juist bij het thema homoseksualiteit is zo’n aanpak voor de hand liggend, omdat homoseksualiteit in de ene kerk in de buurt van een taboe zit, terwijl de andere kerk homoseksuele relaties aanvaardt en zegent. De verschillen vloeien onder meer voort uit een verschillende interpretatie van bijbelteksten en uit een verschil in de mate dat men wetenschappelijke inzichten en culturele visies een plek wenst te geven in de theologie.
In het algemeen stelden diverse raadsleden is er een overwaardering van seksualiteit in de westerse samenleving. Het is dan ook verstandig een bredere benadering te kiezen. Ook moet men zich rekenschap geven van de concrete benadering. Het gaat niet over een issue, maar om concrete mannen en vrouwen. Dus voorafgaand aan de diversiteit van meningen is er de integriteit van mensen. Je hebt met karakters en menselijke waardigheid van doen.
Een kerk die meer vanuit een natuurlijke ordening uitgaat, is licht geneigd om heteroseksualiteit als een gegeven te kwalificeren. Maar als dat gebeurt, is er geen discussie meer mogelijk over mensen die anders geaard zijn. Een kerk die aansluit bij een communis opinio zal in het westen geneigd zijn om homoseksuelen en heteroseksuelen niet te onderscheiden. De Raad van Kerken heeft onder leiding van Anton Houtepen het rapport ‘Liefde, lust en leven’ naar buiten gebracht, waarin ook een brede invalshoek voor seksualiteit is gekozen. Het rapport dateert al weer van tien jaar geleden.
Foto’s:
Boven: Al in de bus van het Centraal Station komen de leden van de Raad elkaar tegen, op de foto van links naar rechts Dirk Gudde (voorzitter beraadgroep Samenlevingsvragen), rev. Sam Van Leer (Anglicaanse afgevaardigde die woensdag afscheid nam als Raadslid en Moderamenlid), rev. Ruan Crew (opvolger van Sam) en Kees Nieuwerth (afgevaardigde van de Quakers).
Onder: Om voldoende in gesprek te komen sprak men eerst in groepjes met elkaar.