Het mag dan zo zijn, dat je als predikant in een kerkelijke gemeente in Groningen, Friesland of Noord-Holland in toenemende mate te maken krijgt met kerkenraden gedomineerd door vrouwen, de Noord-Nederlandse situatie is wereldwijd gezien eerder uitzondering dan regel. Je merkt dat al als je rondkijkt in de vergadering van de plenaire Raad van Kerken. Weliswaar hebben kerken als de Doopsgezinden en het Leger des Heils een vrouwelijke afgevaardigde en ook de Basisbeweging en de Vrijzinnig Protestanten doen een duit in het feminiene zakje. De meerderheid van afgevaardigden bestaat toch uit mannen.
Bij andere religies is dat niet anders. Het was deze week te merken bij het bureau toen een filmploeg toestemming had gekregen om opnames te maken tijdens een vergadering van de interreligieuze kerngroep In Vrijheid Verbonden. Ze wilden graag Nora Asrami, afgevaardigd vanuit het CMO (Contactorgaan Moslims en Overheid) portretteren. De filmploeg van de documentaire Bonte Vrouwen maakt een uitzending over Nora Asrami in het kader van jonge vrouwen die carrière willen maken. De opnames dienden als illustratie van de activiteiten van Nora, tegelijk laten ze zien hoe zij in een mannenwereld heeft te opereren. Op de vraag of dat dan niet geënsceneerd moest worden, werd ontkennend gereageerd. Het bleek als vanzelf dat de vrouwen – ook in de interreligieuze context – in de minderheid waren. Nora Asrami was de enige vrouw onder tien aanwezigen.
Tijdens een interreligieuze ontmoeting onlangs ergens in het land, was er een ander voorbeeld waaruit je kunt afleiden hoe zeer het zoeken is naar een goede balans tussen man en vrouw, tussen mannelijke inbreng en vrouwelijke inbreng. Mensen met diverse religieuze achtergronden waren bij elkaar en spraken onder meer over de betekenis van een pelgrimage. Op de vraag van de gespreksleider naar ervaringen, bleef het even iets te lang stil, waarop een moslima wenkte om het woord te kunnen nemen. De microfoon had haar bijna bereikt, toen een ander, een man, het woord nam, en als eerste uitlegde wat de hadj betekent. Toen daarna de vrouw gevraagd werd naar haar mening volstond ze met: ‘Ik had hetzelfde willen zeggen’.
Foto: Nora zit klaar voor de filmopname, ondertussen keuvelend met Ruben Vis, afgevaardigde vanuit het Joodse NIK.