Voorafgaand aan de vergaderingen bij de Raad of bij de koffie na afloop van een kerkdienst praten mensen over actuele zaken. Ze geven een mening die ze niet op papier zetten. Daarvoor is het te incidenteel. In de rubriek ‘wandelgangen’ luisteren we over de schouder mee en schrijven we iets van die gesprekken op. De tekst geeft niet de mening van de Raad weer. Het is bedoeld als prikkel. Hoe sprak men in de wandelgangen over Anders Breivik, de man die verantwoordelijk is voor de moorden in Oslo en op het eiland Utoya?
De één: Het ergste vind ik nog dat Anders Breivik zich ‘christen’ noemt.
De ander: Ja, de media noemden Anders Breivik eerst alleen ‘rechts’. Hij sprak met waardering over Geert Wilders. Maar dat de media hem nu ook als christen neerzetten, is inderdaad pijnlijk.
De één: Geert Wilders heeft afstand van Breivik genomen.
De ander: Ja, lekker makkelijk.
De één: Wim Schrijver van de Leeuwarder Courant schreef er over op twitter; niet gelezen? ‘Rechts extremist’ heet nu ‘christelijk fundamentalist’. Moeten na Geert Wilders’ PVV nu de christelijke partijtjes afstand nemen van het drama?’, schrijft hij.
De ander: Misschien moeten ze dat maar doen ja.
De één: Kan je zien dat de media weinig met christelijk geloof op hebben. Ze stellen christenen in een kwaad daglicht.
De ander: Maar ’t stond wel op facebook van Anders Breivik. Bij levensovertuiging: ‘christen’.
De ander: Anders Breivik schijnt zich ook een ‘tempelier van Europa’ te hebben genoemd.
De één: Misschien moeten christelijke politici en ook de kerken juist dan geen afstand nemen. Zich niet distantiëren. Misschien moeten ze het zich juist aantrekken, dat een gek zich inderdaad als christen kan profileren.
De ander: Blijkbaar zit er dan toch iets in het christelijk geloof wat dat mogelijk maakt. Of zou het meer de karikatuur van geloof zijn? Of een karikatuur van het instituut, waarmee je aan de haal kunt gaan?
De één: Je moet je in ieder geval niet te snel distantiëren. Dat is zo gemakkelijk. Nietzsche is niet verantwoordelijk voor wat Hitler deed. Maar Hitler kon wel teksten van hem gebruiken. Geert Wilders is niet verantwoordelijk voor onrust die uit zijn woorden ontstaat. Maar hij biedt wel een referentiekader.
De ander: Ja, als een autofabrikant een auto maakt met een grote schade voor het milieu kan hij ook niet de gebruiker de schuld geven die de auto minder had moeten gebruiken.