De ambassadeurs van de Raad van Kerken hebben bij wijze van rapportage aan de Raad van Kerken voor 2011 geen verslag geschreven, maar een filmpje laten maken. Het filmpje duurt iets minder dan vijf minuten. De jonge mensen stellen zich voor in het filmpje en geven hun idee van oecumene en van geloof. Ze sluiten af met een parabel.
De rapportage wordt besproken door het moderamen en wellicht ook door de Raad van kerken. De film kan door iedereen worden bekeken.
Voor de mensen die meer in tekst denken dan in beelden geven we hieronder tekst bij de beelden en de uitgesproken teksten.
Het filmpje begint met klokgebeier.
Er verschijnt tekst in beeld:
De Raad van Kerken is een gemeenschap van 16 kerken in Nederland.
Namens deze gemeenschap zijn enkele jongeren bezig als jongerenambassadeur de oecumenische boodschap uit te dragen.
Maar wat is dat nou: oecumene?
Je ziet beelden van een stadstafereel. Daarna volgen beelden van ambassadeurs die bij elkaar komen in een kerk.Dan begint het gesproken deel van jongeren in een kerkbank, afgewisseld met bewegende beelden.
Ik ben Maaike.
Ik ben 22 jaar.
Ik woon in Amsterdam.
En ik ben jongerenambassadeur namens de Protestatse Kerk in Nederland.
Mijn idee van oecumene is: één geloof op twee kussen, maar dan niet op twee kussens, maar op miljarden kussens.
Door met anderen over geloof te praten verbreed je je eigen beeld over geloof.
Je bent niet alleen bezig met je eigen geloof.
Je leert ook en deelt ook met anderen.
Voor mij betekent geloof: delen.
Ik ben Toon
Ik ben 19 jaar.
Ik woon in Den Haag.
Ik studeer in Amsterdam.
Ik ben jongerenambassadeur namens de Oud-Katholieke Kerk van Nederland.
Oecumene betekent voor mij:
Samen je gemeenschappelijk doel als christen bewerkstelligen.
Ik denk dat mensen met verschillende levensvisies over belangrijke levensvragen kunnen discussiëren door zelf een stapje achteruit te doen en de ander te laten spreken.
Volgens mij ligt de kern van het geloof in het samen een gemeenschap vormen.
Ik ben Leonie.
Ik ben 25 jaar.
Ik woon in Rotterdam.
En studeer theologie in Utrecht.
Ik ben jongerenambassadeur namens de Remonstrantse Broederschap.
Mijn idee van oecumene:
Ik vind het eigenlijk een heel vervelend woord, is het nastreven van eenheid onder kerken en christenen,
niet door verschillen op te geven,
maar juist in de verscheidenheid en hun eigenheid.
Eenheid in verscheidenheid.
Wat heb je nou met elkaar gemeen, wat deel je in geloof:
Ik denk dat de basis duidelijk aanwezig is.
We hebben het allemaal over dezelfde God.
Terug naar de basis.
Ik ben Max.
Ik woon in ’s Hertogenbosch.
Ik ben daar pastor in de Sint Jans Kathedraal.
Ik ben ambassadeur namens de Rooms-Katholieke Kerk.
Mijn idee van oecumene is:
Het bevorderen van de zichtbare eenheid en verbondenheid tussen de verschillende kerken en kerkgemeenschappen.
De rol die het instituut kerk heeft voor het bevorderen van de eenheid en verbondenheid ligt denk ik in zelf doen, zelf het goede voorbeeld daarin geven.
Wat ik andere jonge mensen zou willen meegeven: respecteer elkaar en waardeer elkaar.
Ik ben Talitha.
Ik ben 22 jaar.
Ik woon in Den Haag.
Ik werk in de kinderopvang.
Ik ben mede-ambassadeur voor het Leger des Heils.
Ik heb heel veel geleerd van verschillende kerken.
Ik weet alleen maar dingen van mijn eigen kerk.
En ik ben veel te weten gekomen hoe het in andere kerken gaat en hoe de andere jongeren met geloof omgaan en dat verschilt toch wel redelijk met mijn eigen geloof.
Mijn idee van oecumene is: verschillende kerken die in dezelfde God geloven bij elkaar brengen.
Volgens mij zit de kern van geloven in vertrouwen en in liefde.
Er is een parabel van Lessing, een Duitse auteur, de parabel van de ring.
Dat gaat over een vader, die heeft drie zoons.
Hij heeft een ring die maakt dat God je aanvaardt.
Hij wil die ring eigenlijk aan alle drie zijn zoons geven.
Hij laat hem twee keer namaken.
Op zijn sterfbed geeft hij de ringen aan de zoons,
niet wetende wat de ware ring is.
Hij geeft zijn zoons mee om alle te leven alsof ze de ware ring hebben.
Dat staat symbool voor het ware geloof, alsof zij het ware geloof hebben.
Ik denk dat dat ook de boodschap is die voor ons relevant is.
Je kan nooit weten of jij de ware kerk bent, het ware geloof hebt,
maar je moet er wel naar leven.
Met in je achterhoofd dat de ander net zo goed goed kan zitten.
Foto’s:
Foto Maaike
Foto Toon
Foto Talitha