Sinds drie jaar studeer ik nu ‘Religie en Levensbeschouwing’ aan de VU in Amsterdam. Ik geniet van de opleiding en van (mijn prachtige Jordanese huisje in) de stad, maar toen ik hoorde dat ik mijn minor, in het eerste semester van het derde bachelorjaar, kon invullen in het buitenland, begon het bij mij te kriebelen. In andere stad in een ander land eens kijken hoe studeren er daar aan toe gaat leek mij toch ook wel heel erg leuk- en zo komt het dat ik sinds dit semester studeer en woon in Leuven, België, en hier net als Fonske, het grote voorbeeld van Leuven, de komende maanden kennis in mijn hoofd ‘giet’.
Vanmorgen, zondagmorgen, stond ik op in deze lieflijke studentenstad en zag ik dat het heerlijk weer was; 24 graden, en dat in oktober! Ik besloot eens uit te zoeken of er in mijn buurt misschien ook een kerk is waar ik zo nu en dan op zondagochtend naar toe kan gaan. Nou kerken in overvloed, maar geen protestantse. Niks mis met rooms-katholieke kerken, maar ik voel mij toch meer op m’n plek in een protestantse kerk. Gelukkig vond ik na een (internet) zoektocht dan toch een protestantse kerk in Leuven! Wel iets buiten het centrum, maar gelukkig gaat er bij mij om de hoek rechtstreeks een bus naar de kerk.. 1 keer per uur, die ik net miste.. dus toen maar gaan lopen. Na een uur (!) lopen kwam ik aan bij de kerk, gevestigd in een oud Jezuïtenklooster buiten de stad, en daar zat de gehele Leuvense protestantse afvaardiging: 20 mensen. Maar goed, de dienst was zoals ik het wilde hebben: lekker protestants, niet te veel poespas, gewoon gezangen en psalmen en een prima preek.
Na de dienst was er (uiteraard) koffie en raakte ik in gesprek met een meisje van mijn leeftijd die ook in Leuven studeert en woont. Zij vertelde mij dat er die avond in Leuven ook een ‘Prijsavond’ werd georganiseerd voor Vlaamse jongeren en ondanks dat ze een beetje huiverig is voor al te charismatische voorgangers en te evangelische uitspattingen, leek het haar toch wel leuk om daar naartoe te gaan. Mijn idee, dus ’s avonds zijn we daar samen geweest. Ik ken zulke avonden wel uit Nederland- met een filmpje waarop een telefoon afgaat, onbekend nummer, blijkt het Jezus te zijn die ons roept. Niet helemaal mijn manier om het geloof te belijden, maar wel leuk om te zien hoe zoiets hier gaat- of eigenlijk: leuk om te zien dat zoiets hier eigenlijk precies hetzelfde gaat als in Nederland.
Ik zie mijzelf de volgende Leuvense ‘Prijsavond’ niet weer bezoeken, maar de komende maanden kent de Verenigde Protestante Kerk Leuven een groei van 5 dankzij mijn persoontje.
Maaike de Reuver, ambassadeur van de Raad van Kerken in Nederland.
Foto: straatbeeld in Leuven