De gemeenschap in Taizé, die tussen kerst en Nieuwjaar in Rotterdam een grote bijeenkomst voor jongeren organiseert, bestaat zeventig jaar. Dat is dezer dagen stijlvol herdacht in de Franse woonplaats van de broedergemeenschap. Met een pelgrimage werd onlangs tevens stilgestaan bij het overlijden, vijf jaar geleden, van de grondlegger van de orde.
Op 20 augustus 1940, tijdens de verwoestende Tweede Wereldoorlog, kwam broeder Roger alleen aan in Taizé met het idee een gemeenschap te stichten. 16 augustus 2005 stierf hij, gedood tijdens het avondgebed door een psychisch zieke jonge vrouw.
Omdat hij er niet van hield als er teveel gesproken werd in de kerken heeft de gemeenschap van Taizé deze twee gebeurtenissen, het zeventigjarig bestaan van de gemeenschap en het vijfde jaar na het overlijden van de oprichter, herdacht met een eenvoudige pelgrimage, de avond van zaterdag 14 augustus.
Met de 5000 op de heuvel aanwezige personen, zijn de broeders samengekomen om half zeven ‘s avonds op een groot veld aan de rand van het dorp. Daar hebben ze, in de open lucht, het eerste deel van het gebed gevierd: gezangen, een Bijbellezing in verschillende talen gelezen door jongeren van diverse continenten en een moment van stilte. Een jonge Italiaan, geboren in Trente, die al enige tijd met de broeders samenleefde, heeft het witte gebedskleed ontvangen dat alle broeders tijdens de gebeden dragen en hij is hiermee de gemeenschap ingetreden.
Hierna zijn de broeders, de duizenden jongeren uit 70 landen die deze week in Taizé aanwezig waren en ook enkele kinderen als pelgrimage door het dorp getrokken. Ze passeerden het kerkhof bij de kleine romaanse kerk waar broeder Roger rust en waar voor die avond de Koptische icoon van vriendschap was geplaatst. Dit icoon was broeder Roger zeer dierbaar. Allen zijn hierna naar de Verzoeningskerk gegaan waar het tweede gedeelte van het gebed plaats vond: het Evangelie van de Opstanding werd gelezen en duizenden kaarsjes, die iedere aanwezige vast hield, werden aangestoken, als een symbool van de hoop die de Opstanding is.
Broeder Alois heeft dit gebed gezegd en dit zijn de enige woorden die gesproken werden:
God van liefde, wij danken u voor het gegeven leven van onze broeder Roger, die ons vijf jaar geleden verlaten heeft en die zeventig jaar geleden alleen is aangekomen in dit kleine dorpje Taizé.
Hij zocht vol vuur om te leven van uw vertrouwen en om uw oneindige goedheid voor ieder mens, gelovig of niet gelovig, te verkondigen: u, de levende God, die niemand veroordeelt, die niemand uitsluit van uw liefde.
In dit vertrouwen, heeft u het hem gegeven de bron van vreugde en vrede te vinden: de vreugde van het hart die hem tot een schepper van vrede onder mensen heeft gemaakt.
Naar het voorbeeld van Johannes de Dopen, wilde hij slecht de weg voor Christus banen, uw volk samenbrengen en tegen alles zeggen dat: ’God heel nabij is’.
Zich naar u draaien, God van liefde, en dicht bij de allerarmsten zijn, waren voor hem onlosmakelijk verbonden. Het lijden verlichten, verwelkomen, het verwelkomen van jongeren in het bijzonder, luisteren om de ander te begrijpen: dit was de weg die u voor hem heeft geopend om Christus na te volgen en om naar de heilige Geest te luisteren.
Arm en kwetsbaar als hij zelf was, in zijn eigen woorden, heeft hij met heel zijn kracht gekozen om lief te hebben.
Hij hield van de kerk, die gelovigen samenbrengt in één gemeenschap over alle politieke, sociale en culturele grenzen heen. De kerk was voor hem een teken van hoop van een verzoende mensheid.
Wij zijn dankbaar dat wij broeder Roger kunnen herdenken met heel de Kerk. De woorden van paus Benedictus raken ons diep in ons hart: ’Dat zijn getuigenis van een oecumene van heiligheid ons mag inspireren op de weg naar eenheid’. De patriarchen van Constantinopel en Moskou, de aartsbisschop van Canterbury, Lutherse en Gereformeerd/Hervormde kerkleiders en vele anderen, zijn samen met ons om onze erkenning uit te spreken.
Laat ons allen met heel ons hart door gaan met dat wat broeder Roger is begonnen. Zoals hij, zouden wij willen leven van de vriendschap van Christus door het ene woord dat wij van het Evangelie hebben begrepen in praktijk te brengen.
In de gemeenschap van heel de Kerk over de wereld verspreid en met allen die ons in het geloof zijn voorgegaan, sinds de apostelen en Maria, zouden wij u willen prijzen en zingen:
’Jezus Christus, innerlijk licht, laat niet mijn duisternis tot mij spreken. Jezus Christus, innerlijk licht, laat mij uw liefde verwelkomen’.
Tot zover het gebed.
Voor deze gebeurtenis is een boekje uitgegeven, bedoeld voor jongeren, met enkele van de belangrijkste teksten van broeder Roger. Broeder Alois schrijft in het voorwoord: ‘Hier zijn enkele pagina die het mogelijk maken het leven en de gedachtes van broeder Roger te ontdekken. (…) Zijn nalatenschap is levend. Hij had deze overtuiging: God is verbonden met ieder mens, zelfs met hen die zich hier niet van bewust zijn. In dit vertrouwen, in Gods aanwezigheid vond hij een vrede die hij aan andere probeerde door te geven.’ Dit boekje is verkrijgbaar in het Frans (Vivre pour aimer), het Engels (Living for love) en ook in het Duits, Pools en Portugees.
Foto van de onlangs gehouden pelgrimage.
k