Maaike de Reuver spreekt jongvolwassenen uit andere landen tijdens een groot internationaal oecumenisch congres. Ze geeft haar ervaringen door in een reeks verhalen.
In de column `Afvallen? Pray to Jesus` vertelde ik over mijn eerste ervaringen in Chicago tijdens `The Global Institute of Theology`. Inmiddels is het een week verder en heb ik met 50 internationale studenten een week lang intensief colleges gevolgd over `Unity of the Spirit in the Bond of Peace`, het thema van het congres. In het paper dat ik voor dit vak moet schrijven haal ik een quote aan van Job Cohen die mijns inziens goed aansluit bij oecumene:
`De oorsprong van het woord religie is afkomstig van het Latijnse woord ‘religare’, wat `binden` of `verbinden` betekent. In de eerste plaats is die verbintenis er een tussen de mens en God, maar omdat religie ook een sociale component kent, heeft `religare` ook betekenis voor de band tussen de mensen.`
De band tussen de studenten onderling is hier in de afgelopen week zeker ontstaan. We leren enorm veel van elkaar en met elkaar. Als voorbeeld hiervan noem ik de vergelijking van ieders persoonlijke lezing van Johannes 4. In mijn interpretatie van dit Bijbelverhaal is de Samaritaanse vrouw, die vijf mannen heeft gehad, wantrouwig tegenover Jezus omdat al vijf mannen haar in de steek hebben gelaten. Een andere student denkt dat de vrouw in Jezus het geluk terug vindt wat ze was verloren na het overlijden van haar vijf mannen. Weer een ander denkt dat de Samaritaanse vrouw symbool staat voor het feminisme en dat de mannen symbool staan voor problemen die feministen op hun pad tegenkomen. Iedere student heeft zo zijn of haar eigen interpretatie van het verhaal vanuit de eigen culturele context.
Uiteraard geldt dat niet alleen voor de interpretatie van Johannes 4, maar voor alles wat we waarnemen. Zo waren we vrijdagavond in een cafeetje; `de Europeanen` dronken een biertje, `de Aziaten` dronken een sapje. (Mooi om daar bij te vertellen dat drie Aziaten drie keer het zelfde paspoort gebruikten om zich te legitimeren bij binnenkomst. Kennelijk nemen Amerikanen het verschil tussen een Indonesiër, een Koreaan en een Chinees niet waar..) Op een gegeven moment werd de muziek in het café aangezet. `De Europeanen` snelden naar de dansvloer om een dansje te wagen, `de Aziaten` snelden naar de hoeken van het café om daar te gaan staan met de handen tegen de oren gedrukt. Cultuurverschil… `De Afrikanen` waren trouwens niet mee die avond- we kregen die dag rijst tijdens het diner, voor het eerst sinds we in het centrum waren gearriveerd, en omdat `de Afrikanen` zo gelukkig waren met dit, volgens hen, goddelijke voedsel, aten ze zich tonnetje rond en konden ze na het eten geen boe of ba meer zeggen.
Maaike de Reuver
Chicago 14 juni 2010
Foto:
Stadswandeling
De onvermijdelijke groepsfoto, vooraan vierde van rechts de schrijfster, tevens ambassadeur van de Raad van Kerken in Nederland.
Voor de eerste bijdrage van Maaike, klik hier.