Gerrit Visser is één van de eerste ambassadeurs van de nieuwe lichting. De doopsgezinden hebben hem voorgedragen. De nieuwe ambassadeurs krijgen een groot mandaat om de bestaande organisatie kritisch te bekijken en ondertussen, zo is de verwachting, krijgen ze ook de kans om hier en daar in de kerkelijke en oecumenische keuken te kijken. Gerrit Visser stelt zich hieronder voor.
Op 11 mei 2008 ben ik gedoopt in de Doopsgezinde Kerk in Amsterdam. In voorafgaande weken/maanden had ik mijn belijdenis opgesteld; toen was ik dagelijks bezig met mijn geloof. Door mijn belijdenis tegenover de gemeente uit te spreken, ontstond er verbondenheid en berusting.
Inmiddels heb ik ook een vast contract als ambtenaar, woon ik samen en zijn we voornemens katten te nemen; buitengewoon burgerlijk voor een 25 jarige uit Amsterdam! De urgentie voor houvast in religie lijkt minimaal (naar de kerk gaan op zondag komt er veelal niet van), maar in toenemende mate groeit de trots die ik heb voor mijn geloof.
Tijdens een kerstdiner met vrienden, legde ik mijn geloof uit als een soort self-fulfilling prophecy; als je er in geloof, is dat kans dat ’t uitkomt iets groter dan met pessimistische gedachten. En als je nu met een hele gemeente, of misschien zelfs de oecumene, gelooft in de zelfde voorspelling – bijv. solidariteit – vergroot je de kansen op realisatie. Maar naast geloof (gedachtespinsels) breng ik graag dingen in praktijk. De nieuwjaarsbijeenkomst van de Doopsgezinden vorig jaar had dan ook als thema I DOopsgezind.
Graag wil ik als ambassadeur van de Raad van Kerken met anderen uit de oecumene praten over onze hoop en visie. En waar mogelijk geven we die ook een steuntje in de rug met concrete daden.
Gerrit Visser