Bent u ook bekend met het Kerstpakket? Vindt u het –ook- een goede traditie? Of legt u de associatie met: de hoorn des overvloeds, welvaart en welvaartsmaatschappij? Misschien hebben 2013 en de crisis u wel op andere gedachten gebracht? Of heeft de berichtgeving in dagbladen en actualiteitsprogramma’s op teevee over: welzijn, arm en rijk, zelfverrijking en de groei van voedselbanken-nu….u geraakt, oppervlakkig of tot in het diepst van uw vezels? Ja, er blijven meer vragen hangen dan antwoorden gegeven op de verdeling van aardse goederen onder de bewoners van deze wereldbol;….meer dan ons lief is.
In ieder geval hebben we Isi op Tweede Kerstdag verbaasd en verrast met en een uitnodiging aan onze Kersttafel en….een Kerstpakket, gevuld met de zo broodnodige levensmiddelen als eenpansmaaltijden en zakken soep, nuttige gebruiksartikelen als theedoek en handdoek. Want op jezelf zijn is toch andere koek. Onze dochters hadden met onze kleinkinderen-eigener initiatief-ook het een en ander bij elkaar gesprokkeld en gescharreld. Ook vrienden deden nog letterlijk en figuurlijk ‘een duit in het doosje’. De op zich al fraaie doos zag er met zijn flesjes, blikjes en pakjes al uitnodigend uit en scheen ons al toe te roepen: ’tast toe, tast toe, tast toe’.
Isi kwam met de bus van Nijmegen naar Grave. Hij had zich ‘op zijn kerstbest’ uitgedost: colbert met eronder een schoon overhemd, een witte pet op van Trans lease en zijn jeugdige handschoenen. Want fris was het die kerstdag. We vroegen hem, waarom hij zijn winterjas niet aan had; hij wees ons op de 3 laagjes onder het colbert, waaraan hij o.m. zijn zelfbewustzijn ontleent. Hij zei weer ‘thuis te komen’; voor ons een compliment. Hij nestelde zich in een gemakkelijke stoel, want mijn gade had haar kerstgerechten nog niet op kook-en baktemperatuur. Cola is ook bij hem favoriet; die liet hij zich inschenken. Ondertussen bevroegen we hem op zijn ervaringen in het Nijmeegse; waar hij nu drie weken verblijft. Hij is blij met zijn slaapplaats onder de hanenbalken van de wijk Hengstdal; heeft een goede verstandhouding met zijn huisgenoten; een vrouw-alleen en een moeder-met-kind. Een kind, dat hij bij huishoudelijke karweitjes van moeder, even mag vasthouden. Vaderlijke gevoelens zijn hem niet vreemd; onze kleinkinderen ondervonden dit, in de afgelopen maanden, aan den lijve.
De Kerst-doos kwam op tafel……Isi slaakte kreetjes van vreugde bij het zien van de rijke inhoud. Hoogtepunt was het in ontvangst nemen van een roodgekleurde sporttas met een bekend sportlievend vignet. Onze vrienden scoorden ermee. Hij raakte niet alleen enthousiast over de inhoud, maar meer nog over de sporttas-zelf. Hij paradeerde trots en zingend door onze kamer en bekeek zijn silhouet-met-schoudertas in de manshoge spiegel; meer dan tevreden, meer dan blij. Voor ons, als zijn disgenoten, een kostelijk vermaak. Het maakte zijn, in zes maanden opgebouwd, zelfbeeld compleet. Mocht u een donkere jongeman-met-rode-sporttas-over-de-schouder tegenkomen in Nijmeegse dreven….. ongetwijfeld is het: Isi uit Benin.
Tekst + foto: -Harry C.A. Daudt-